Facebook

Kliknij ten link, aby przejść do panelu logowania.
Teraz do wszystkich płatnych Serwisów internetowych
Wydawnictwa Podatkowego GOFIN loguj się w jednym
miejscu.


Po zalogowaniu znajdziesz menu z linkiem do swojego
konta abonenta i dodatkowych opcji.

Jak szukać?»

Ujednolicone przepisy prawne - www.przepisy.gofin.pl
Aktualnie jesteś: Ujednolicone przepisy prawne (strona główna) » Kodeksy

Ustawa z dnia 6.06.1997 r. Kodeks postępowania karnego1)

Tekst ujednolicony przez redakcję na dzień:
 uwzględniający ww. zmiany
 zmieniony przez
zmiany w:
 zmieniony przez
zmiany w:
 zmieniony przez
zmiany w:
 zmieniony przez
zmiany w:
 zmieniony przez
zmiany w:
 zmieniony przez
zmiany w:
 zmieniony przez
zmiany w:
 zmieniony przez
zmiany w:
 zmieniony przez
zmiany w:
 zmieniony przez
zmiany w:
 zmieniony przez
zmiany w:
 zmieniony przez
zmiany w:
 zmieniony przez
zmiany w:
 
 zmieniony przez
zmiany w:
 zmieniony przez
zmiany w:
 zmieniony przez
zmiany w:
 zmieniony przez
zmiany w:
 zmieniony przez
zmiany w:
 
 zmieniony przez
zmiany w:
 zmieniony przez
zmiany w:
 zmieniony przez
zmiany w:
 zmieniony przez
zmiany w:
 zmieniony przez
zmiany w:
 zmieniony przez
zmiany w:
 zmieniony przez
zmiany w:
 zmieniony przez
zmiany w:
 zmieniony przez
zmiany w:
art. 2, art. 5, art. 14, art. 15, art. 23a, art. 28, art. 30, art. 44, art. 49, art. 49a, art. 54, art. 55, art. 56, art. 57, art. 60, art. 61, art. 75, art. 78, art. 79, art. 80, art. 80a, art. 81, art. 81a, art. 82, art. 84, art. 87a, art. 93a, art. 95, art. 95a, art. 95b, art. 97, art. 100, art. 107, art. 117a, art. 120, art. 127a, art. 127b, art. 127c, art. 132, art. 133, art. 139, art. 143, art. 144, art. 156, art. 157, art. 159, art. 162, art. 163, art. 164, art. 167, art. 168a, art. 171, art. 178, art. 178a, art. 180, art. 202, art. 203, art. 204, art. 209, art. 231, art. 232, art. 232a, art. 235, art. 236, art. 244, art. 245, art. 247, art. 249, art. 249a, art. 250, art. 251, art. 252, art. 254, art. 257, art. 258, art. 259, art. 260, art. 261, art. 263, art. 264, art. 268, art. 279, art. 285, art. 291, art. 292, art. 293, art. 297, art. 304, art. 311, art. 312, art. 313, art. 321, art. 324, art. 325a, art. 325b, art. 325c, art. 325d, art. 325e, art. 325f, art. 325i, art. 332, art. 333, art. 334, art. 336, art. 337, art. 338, art. 338a, art. 339, art. 340, art. 341, art. 343, art. 343a, art. 345, art. 346, art. 349, art. 350, art. 352, art. 353, art. 366, art. 370, art. 374, art. 376, art. 377, art. 378, art. 381, art. 384, art. 385, art. 386, art. 387, art. 389, art. 391, art. 393, art. 393a, art. 394, art. 397, art. 401, art. 402, art. 406, art. 411, art. 416, art. 418, art. 418a, art. 419, art. 422, art. 423, art. 424, art. 425, art. 427, art. 433, art. 434, art. 437, art. 438, art. 443, art. 444, art. 446, art. 447, art. 449, art. 449a, art. 450, art. 451, art. 452, art. 454, art. 457, rozdz. 50, art. 460, art. 461, art. 466, rozdz. 51, art. 468, art. 469, art. 474a, art. 475, art. 476, art. 477, art. 478, art. 479, art. 480, art. 481, art. 482, art. 483, art. 484, art. 485, art. 489, art. 492, art. 494, art. 500, art. 501, art. 517a, art. 517b, art. 517c, art. 517d, art. 517e, art. 517g, art. 517h, art. 517i, art. 517j, art. 519, art. 523, art. 524, art. 526, art. 538, art. 540, art. 540b, art. 545, rozdz. 58, art. 552, art. 552a, art. 552b, art. 553, art. 553a, art. 554, art. 555, art. 557, art. 558, art. 559, art. 603, art. 605a, art. 607b, art. 607k, art. 607t, art. 607zm, art. 611uh, art. 618, art. 622, art. 623, art. 626, art. 637a, art. 646, art. 662, art. 663,
 
 zmieniony przez
zmiany w:
 zmieniony przez
zmiany w:
 
 zmieniony przez
zmiany w:
 zmieniony przez
zmiany w:
 zmieniony przez
zmiany w:
art. 2, art. 5, art. 23b, art. 30, art. 41a, art. 42, art. 46, art. 47, art. 50, art. 55, art. 71, art. 75, art. 78, art. 80a, art. 81, art. 84, art. 87a, art. 96, art. 100, art. 106, art. 116, art. 132, art. 139, art. 141, art. 143, art. 147, art. 148, art. 148a, art. 152, art. 153, art. 154, art. 156, art. 156a, art. 167, art. 168a, art. 168b, art. 171, art. 213, art. 229, art. 230, art. 231, art. 236, art. 237, art. 237a, art. 237b, art. 249a, art. 250, art. 254, art. 258, art. 259, art. 279, art. 280, art. 285, art. 287, art. 293, art. 297, art. 300, art. 304, art. 306, art. 311, art. 313, art. 321, art. 325a, art. 325e, art. 325i, art. 328, art. 332, art. 333, art. 334, art. 335, art. 336, art. 337, art. 337a, art. 338, art. 338a, art. 339, art. 342, art. 343, art. 343a, art. 344a, art. 344b, art. 349, art. 352, art. 353, art. 354a, art. 366, art. 367a, art. 370, art. 376, art. 381, art. 385, art. 387, art. 389, art. 391, art. 393, art. 393a, art. 394, art. 396a, art. 402, art. 404a, art. 413, art. 418a, art. 422, art. 424, art. 425, art. 426, art. 427, art. 433, art. 434, art. 440, art. 444, art. 446, art. 447, art. 448, art. 449a, art. 450, art. 452, art. 461, art. 464, art. 502, art. 517c, art. 517d, art. 517h, art. 523, art. 524, art. 538, rozdz. 55a, art. 539a, art. 539b, art. 539c, art. 539d, art. 539e, art. 539f, art. 540b, art. 542, rozdz. 58, art. 552, art. 552a, art. 552b, art. 553, art. 553a, art. 554, art. 555, art. 557, art. 558, art. 611u, art. 611wd, art. 618f, art. 632, art. 632a, art. 672,
 zmieniony przez
zmiany w:
 Dz. U. z 2016 r. poz. 1749
 
 zmieniony przez
zmiany w:
 
 zmieniony przez
zmiany w:
 zmieniony przez
zmiany w:
 zmieniony przez
zmiany w:
 zmieniony przez
zmiany w:
 Dz. U. z 2017 r. poz. 1904
 zmieniony przez
zmiany w:
 zmieniony przez
zmiany w:
 zmieniony przez
zmiany w:
 Dz. U. z 2018 r. poz. 1987
 zmieniony przez
zmiany w:
 zmieniony przez
zmiany w:
 
 zmieniony przez
zmiany w:
 zmieniony przez
zmiany w:
 zmieniony przez
zmiany w:
 zmieniony przez
zmiany w:
 zmieniony przez
zmiany w:
 Dz. U. z 2020 r. poz. 30
 zmieniony przez
zmiany w:
 Dz. U. z 2021 r. poz. 534
 zmieniony przez
zmiany w:
 Dz. U. z 2022 r. poz. 1375
 zmieniony przez
zmiany w:
 zmieniony przez
zmiany w:
Wyświetl wersje poprzedzające
 Dz. U. z 2024 r. poz. 37
 zmieniony przez
zmiany w:
 
 
 zmieniony przez
zmiany w:
 
Wyświetl wcześniejsze wersje
2024.11.10 - bieżąca
 zmieniony przez
zmiany w:
Wyświetl późniejsze wersje
 zmieniony przez
zmiany w:

Uwaga od redakcji:
Zmiany, które wchodzą w życie w wybranej wersji czasowej - zaznaczono kolorem

Dział VI

Środki przymusu

Rozdział 27

Zatrzymanie

Art. 243. § 1. Każdy ma prawo ująć osobę na gorącym uczynku przestępstwa lub w pościgu podjętym bezpośrednio po popełnieniu przestępstwa, jeżeli zachodzi obawa ukrycia się tej osoby lub nie można ustalić jej tożsamości.

§ 2. Osobę ujętą należy niezwłocznie oddać w ręce Policji.

Istniejące wersje czasowe art. 244
Tekst ujednolicony przez redakcję na dzień:
2009.01.01
2009.01.22
zmieniony przez
2010.08.01
zmieniony przez
2014.06.02
zmieniony przez
2015.07.01
zmieniony przez
 
 
zmieniony przez
2016.10.24 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2016 r. poz. 1749
2017.10.12 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2017 r. poz. 1904
2018.10.17 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2018 r. poz. 1987
2020.01.09 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2020 r. poz. 30
2021.03.24 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2021 r. poz. 534
2022.06.30 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2022 r. poz. 1375
2024.01.11 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2024 r. poz. 37
Pokaż wszystkie w jednym oknie

Art. 244. § 1. Policja ma prawo zatrzymać osobę podejrzaną, jeżeli istnieje uzasadnione przypuszczenie, że popełniła ona przestępstwo, a zachodzi obawa ucieczki lub ukrycia się tej osoby albo zatarcia śladów przestępstwa bądź też nie można ustalić jej tożsamości albo istnieją przesłanki do przeprowadzenia przeciwko tej osobie postępowania w trybie przyspieszonym.

§ 1a. Policja ma prawo zatrzymać osobę podejrzaną, jeżeli istnieje uzasadnione przypuszczenie, że popełniła ona przestępstwo z użyciem przemocy na szkodę osoby wspólnie zamieszkującej, a zachodzi obawa, że ponownie popełni przestępstwo z użyciem przemocy wobec tej osoby, zwłaszcza gdy popełnieniem takiego przestępstwa grozi.

§ 1b. Policja zatrzymuje osobę podejrzaną, jeśli przestępstwo, o którym mowa w § 1a, zostało popełnione przy użyciu broni palnej, noża lub innego niebezpiecznego przedmiotu, a zachodzi obawa, że ponownie popełni ona przestępstwo z użyciem przemocy wobec osoby wspólnie zamieszkującej, zwłaszcza gdy popełnieniem takiego przestępstwa grozi.

§ 2. Zatrzymanego należy natychmiast poinformować o przyczynach zatrzymania i o przysługujących mu prawach, w tym o prawie do skorzystania z pomocy adwokata lub radcy prawnego, do korzystania z bezpłatnej pomocy tłumacza, jeżeli nie włada w wystarczającym stopniu językiem polskim, do złożenia oświadczenia i odmowy złożenia oświadczenia, do otrzymania odpisu protokołu zatrzymania, do dostępu do pierwszej pomocy medycznej oraz o prawach wskazanych w art. 245, art. 246 § 1 i art. 612 § 2, jak również o treści art. 248 § 1 i 2, a także wysłuchać go.

§ 3. Z zatrzymania sporządza się protokół, w którym należy podać imię, nazwisko i funkcję dokonującego tej czynności, imię i nazwisko osoby zatrzymanej, a w razie niemożności ustalenia tożsamości - jej rysopis oraz dzień, godzinę, miejsce i przyczynę zatrzymania z podaniem, o jakie przestępstwo się ją podejrzewa. Należy także wciągnąć do protokołu złożone przez zatrzymanego oświadczenia oraz zaznaczyć udzielenie mu informacji o przysługujących prawach. Odpis protokołu doręcza się zatrzymanemu.

§ 4. Niezwłocznie po zatrzymaniu osoby podejrzanej należy przystąpić do zebrania niezbędnych danych, a także o zatrzymaniu zawiadomić prokuratora. W razie istnienia podstaw, o których mowa w art. 258 § 1-3, należy wystąpić do prokuratora w sprawie skierowania do sądu wniosku o tymczasowe aresztowanie.

§ 5. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, wzór pouczenia, o którym mowa w § 2, zawierającego w szczególności informacje o przysługujących zatrzymanemu uprawnieniach: do korzystania z bezpłatnej pomocy tłumacza, do złożenia oświadczenia i odmowy złożenia oświadczenia, do otrzymania odpisu protokołu zatrzymania, do dostępu do pierwszej pomocy medycznej, jak również o prawach wskazanych w § 2, w art. 245, art. 246 § 1 oraz art. 612 § 2 oraz informację o treści art. 248 § 1 i 2, mając na względzie konieczność zrozumienia pouczenia także przez osoby niekorzystające z pomocy pełnomocnika.

Istniejące wersje czasowe art. 245
Tekst ujednolicony przez redakcję na dzień:
2009.01.01
2013.11.20
zmieniony przez
2015.07.01
zmieniony przez
2016.10.24 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2016 r. poz. 1749
2017.10.12 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2017 r. poz. 1904
2018.10.17 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2018 r. poz. 1987
2020.01.09 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2020 r. poz. 30
2021.03.24 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2021 r. poz. 534
2022.06.30 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2022 r. poz. 1375
2024.01.11 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2024 r. poz. 37
Pokaż wszystkie w jednym oknie

Art. 245. § 1. Zatrzymanemu na jego żądanie należy niezwłocznie umożliwić nawiązanie w dostępnej formie kontaktu z adwokatem lub radcą prawnym, a także bezpośrednią z nimi rozmowę; w wyjątkowych wypadkach, uzasadnionych szczególnymi okolicznościami, zatrzymujący może zastrzec, że będzie przy niej obecny.

§ 2. Przepis art. 517j § 1 oraz przepisy wydane na podstawie art. 517j § 2 stosuje się odpowiednio.

§ 3. Przepisy art. 261 stosuje się odpowiednio, z tym że zawiadomienie następuje na żądanie zatrzymanego.

Art. 246. § 1. Zatrzymanemu przysługuje zażalenie do sądu. W zażaleniu zatrzymany może się domagać zbadania zasadności, legalności oraz prawidłowości jego zatrzymania.

§ 2. Zażalenie przekazuje się niezwłocznie sądowi rejonowemu miejsca zatrzymania lub prowadzenia postępowania, który również niezwłocznie je rozpoznaje.

§ 3. W razie uznania bezzasadności lub nielegalności zatrzymania sąd zarządza natychmiastowe zwolnienie zatrzymanego.

§ 4. W wypadku stwierdzenia bezzasadności, nielegalności lub nieprawidłowości zatrzymania sąd zawiadamia o tym prokuratora i organ przełożony nad organem, który dokonał zatrzymania.

§ 5. W razie zbiegu zażaleń na zatrzymanie i tymczasowe aresztowanie można rozpoznać je łącznie.

Istniejące wersje czasowe art. 247
Tekst ujednolicony przez redakcję na dzień:
2009.01.01
2009.02.19
zmieniony przez
2010.06.08
zmieniony przez
2015.07.01
zmieniony przez
2016.10.24 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2016 r. poz. 1749
2017.01.01
zmieniony przez
2017.10.12 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2017 r. poz. 1904
2018.10.17 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2018 r. poz. 1987
2020.01.09 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2020 r. poz. 30
2021.03.24 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2021 r. poz. 534
2022.06.30 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2022 r. poz. 1375
2024.01.11 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2024 r. poz. 37
Pokaż wszystkie w jednym oknie

Art. 247. § 1. Prokurator może zarządzić zatrzymanie i przymusowe doprowadzenie osoby podejrzanej albo podejrzanego, jeżeli zachodzi uzasadniona obawa, że:

    1) nie stawią się na wezwanie w celu przeprowadzenia z ich udziałem czynności, o których mowa w art. 313 § 1 lub art. 314, albo badań lub czynności, o których mowa w art. 74 § 2 lub 3;

    2) mogą w inny bezprawny sposób utrudniać postępowanie.

§ 2. Zatrzymanie i przymusowe doprowadzenie, o którym mowa w § 1, może także nastąpić, gdy zachodzi potrzeba niezwłocznego zastosowania środka zapobiegawczego.

§ 3. W związku z zatrzymaniem można też zarządzić przeszukanie. Przepisy art. 220-222 i art. 224 stosuje się odpowiednio.

§ 4. Niezwłocznie po doprowadzeniu przeprowadza się z udziałem zatrzymanego czynności wskazane w § 1, a po ich dokonaniu należy zwolnić go, o ile nie zachodzi potrzeba stosowania środka zapobiegawczego.

§ 5. Rozstrzygając w przedmiocie środka zapobiegawczego, prokurator niezwłocznie zwalnia zatrzymanego albo występuje do sądu z wnioskiem o zastosowanie tymczasowego aresztowania.

§ 6. Do zatrzymania, o którym mowa w § 1, stosuje się odpowiednio art. 246.

§ 7. Zarządzenia, o których mowa w § 1, wykonuje Policja lub inne organy, o których mowa w art. 312, w zakresie swych właściwości, jeżeli ustawa uprawnia je do zatrzymywania osoby. Zarządzenia dotyczące zatrzymania i przymusowego doprowadzenia żołnierza w czynnej służbie wojskowej, z wyjątkiem terytorialnej służby wojskowej pełnionej dyspozycyjnie, w sprawach niezwiązanych z wykonywaniem obowiązków służbowych, wykonują właściwe organy wojskowe.

Istniejące wersje czasowe art. 248
Tekst ujednolicony przez redakcję na dzień:
2009.01.01
2016.10.24 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2016 r. poz. 1749
2017.10.12 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2017 r. poz. 1904
2018.10.17 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2018 r. poz. 1987
2020.01.09 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2020 r. poz. 30
2020.06.24
zmieniony przez
2021.03.24 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2021 r. poz. 534
2021.06.22
zmieniony przez
2022.06.30 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2022 r. poz. 1375
2024.01.11 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2024 r. poz. 37
Pokaż wszystkie w jednym oknie

Art. 248. § 1. Zatrzymanego należy natychmiast zwolnić, gdy ustanie przyczyna zatrzymania, a także jeżeli w ciągu 48 godzin od chwili zatrzymania przez uprawniony organ nie zostanie on przekazany do dyspozycji sądu wraz z wnioskiem o zastosowanie tymczasowego aresztowania; należy go także zwolnić na polecenie sądu lub prokuratora.

§ 2. Zatrzymanego należy zwolnić, jeżeli w ciągu 24 godzin od przekazania go do dyspozycji sądu nie doręczono mu postanowienia o zastosowaniu wobec niego tymczasowego aresztowania albo nie ogłoszono mu tego postanowienia na posiedzeniu przeprowadzonym w sposób określony w art. 250 § 3b. Przepis art. 136 § 1 stosuje się odpowiednio, w tym również w przypadku, gdy odbiór tego postanowienia przez zatrzymanego nie jest możliwy.

§ 3. Ponowne zatrzymanie osoby podejrzanej na podstawie tych samych faktów i dowodów jest niedopuszczalne.

Rozdział 28

Środki zapobiegawcze

Istniejące wersje czasowe art. 249
Tekst ujednolicony przez redakcję na dzień:
2009.01.01
2015.07.01
zmieniony przez
2016.10.24 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2016 r. poz. 1749
2017.10.12 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2017 r. poz. 1904
2018.10.17 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2018 r. poz. 1987
2020.01.09 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2020 r. poz. 30
2021.03.24 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2021 r. poz. 534
2022.06.30 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2022 r. poz. 1375
2023.09.28
zmieniony przez
2024.01.11 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2024 r. poz. 37
Pokaż wszystkie w jednym oknie

Art. 249. § 1. Środki zapobiegawcze można stosować w celu zabezpieczenia prawidłowego toku postępowania, a wyjątkowo także w celu zapobiegnięcia popełnieniu przez oskarżonego nowego, ciężkiego przestępstwa; można je stosować tylko wtedy, gdy zebrane dowody wskazują na duże prawdopodobieństwo, że oskarżony popełnił przestępstwo.

§ 2. W postępowaniu przygotowawczym można stosować środki zapobiegawcze tylko względem osoby, wobec której wydano postanowienie o przedstawieniu zarzutów.

§ 3. Przed zastosowaniem środka zapobiegawczego sąd albo prokurator stosujący środek przesłuchuje oskarżonego, chyba że jest to niemożliwe z powodu jego ukrywania się lub jego nieobecności w kraju. Należy dopuścić do udziału w przesłuchaniu ustanowionego obrońcę, jeżeli się stawi; zawiadomienie obrońcy o terminie przesłuchania nie jest obowiązkowe, chyba że oskarżony o to wnosi, a nie utrudni to przeprowadzenia czynności. O terminie przesłuchania sąd zawiadamia prokuratora.

§ 3a. Jeżeli przesłuchanie podejrzanego przez sąd albo prokuratora nie jest możliwe ze względu na okoliczności wskazane w art. 313 § 1a, określonego w § 3 wymogu przesłuchania oskarżonego nie stosuje się. Do udziału w postępowaniu w przedmiocie tymczasowego aresztowania wyznacza się obrońcę z urzędu, chyba że podejrzany ma obrońcę. Niestawiennictwo obrońcy należycie zawiadomionego o terminie nie tamuje rozpoznania sprawy.

§ 4. Środki zapobiegawcze mogą być stosowane aż do chwili rozpoczęcia wykonania kary. Przepis niniejszy stosuje się do tymczasowego aresztowania tylko w razie orzeczenia kary pozbawienia wolności.

§ 5. Prokurator i obrońca mają prawo wziąć udział w posiedzeniu sądu dotyczącym przedłużenia stosowania tymczasowego aresztowania oraz rozpoznania zażalenia na zastosowanie lub przedłużenie tego środka zapobiegawczego. Na żądanie oskarżonego, który nie ma obrońcy, wyznacza się do tej czynności obrońcę z urzędu. Zarządzenie może wydać także referendarz sądowy. Niestawiennictwo obrońcy lub prokuratora należycie zawiadomionych o terminie nie tamuje rozpoznania sprawy.

Istniejące wersje czasowe art. 249a
2015.07.01
dodany przez
2016.04.15
zmieniony przez
2016.10.24 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2016 r. poz. 1749
2017.10.12 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2017 r. poz. 1904
2018.10.17 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2018 r. poz. 1987
2020.01.09 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2020 r. poz. 30
2021.03.24 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2021 r. poz. 534
2022.06.30 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2022 r. poz. 1375
2024.01.11 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2024 r. poz. 37
Pokaż wszystkie w jednym oknie

Art. 249a. § 1. Podstawę orzeczenia o zastosowaniu lub przedłużeniu tymczasowego aresztowania mogą stanowić ustalenia poczynione na podstawie:

    1) dowodów jawnych dla oskarżonego i jego obrońcy;

    2) dowodów z zeznań świadków, o których mowa w art. 250 § 2b.

§ 2. Sąd, uprzedzając o tym prokuratora, uwzględnia z urzędu także okoliczności, których prokurator nie ujawnił, po ich ujawnieniu na posiedzeniu, jeżeli są one korzystne dla oskarżonego.

Istniejące wersje czasowe art. 250
Tekst ujednolicony przez redakcję na dzień:
2009.01.01
2015.07.01
zmieniony przez
 
 
zmieniony przez
2016.04.15
zmieniony przez
2016.10.24 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2016 r. poz. 1749
2017.10.12 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2017 r. poz. 1904
2018.10.17 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2018 r. poz. 1987
2020.01.09 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2020 r. poz. 30
2020.06.24
zmieniony przez
2021.03.24 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2021 r. poz. 534
2022.06.30 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2022 r. poz. 1375
2023.01.01
zmieniony przez
2024.01.11 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2024 r. poz. 37
Pokaż wszystkie w jednym oknie

Art. 250. § 1. Tymczasowe aresztowanie może nastąpić tylko na mocy postanowienia sądu.

§ 2. Tymczasowe aresztowanie stosuje w postępowaniu przygotowawczym na wniosek prokuratora sąd rejonowy, w którego okręgu prowadzi się postępowanie, a w wypadkach niecierpiących zwłoki także inny sąd rejonowy. Po wniesieniu aktu oskarżenia tymczasowe aresztowanie stosuje sąd, przed którym sprawa się toczy.

§ 2a. We wniosku o zastosowanie tymczasowego aresztowania wymienia się dowody wskazujące na duże prawdopodobieństwo, że oskarżony popełnił przestępstwo, okoliczności przemawiające za istnieniem zagrożeń dla prawidłowego toku postępowania lub możliwości popełnienia przez oskarżonego nowego, ciężkiego przestępstwa oraz określonej podstawy stosowania tego środka zapobiegawczego i konieczności jego stosowania.

§ 2b. Jeżeli zachodzi uzasadniona obawa niebezpieczeństwa dla życia, zdrowia albo wolności świadka lub osoby dla niego najbliższej, prokurator dołącza do wniosku, o którym mowa w § 2a, w wyodrębnionym zbiorze dokumentów, dowody z zeznań świadka, których nie udostępnia się oskarżonemu i jego obrońcy.

§ 3. Prokurator, przesyłając wraz z aktami sprawy wniosek, o którym mowa w § 2, poucza podejrzanego o przysługujących mu w wypadku zastosowania tymczasowego aresztowania uprawnieniach oraz zarządza jednocześnie doprowadzenie go do sądu.

§ 3a. Jeżeli tymczasowe aresztowanie stosowane jest w postępowaniu sądowym, pouczenia oskarżonego o przysługujących mu w wypadku zastosowania tymczasowego aresztowania uprawnieniach dokonuje sąd niezwłocznie po ogłoszeniu lub doręczeniu oskarżonemu postanowienia o zastosowaniu tego środka zapobiegawczego.

§ 3b. Można odstąpić od przymusowego doprowadzenia do sądu podejrzanego, jeżeli zostanie zapewniony udział podejrzanego w posiedzeniu, w szczególności złożenie przez niego wyjaśnień, przy użyciu urządzeń technicznych, umożliwiających przeprowadzenie tego posiedzenia na odległość z jednoczesnym bezpośrednim przekazem obrazu i dźwięku.

§ 3c. W wypadku określonym w § 3b w posiedzeniu bierze udział w miejscu przebywania podejrzanego referendarz sądowy lub asystent sędziego zatrudniony w sądzie, w którego okręgu przebywa podejrzany, lub przedstawiciel administracji zakładu karnego lub aresztu śledczego, jeżeli podejrzany przebywa w zakładzie karnym lub areszcie śledczym.

§ 3d. Obrońca bierze udział w posiedzeniu przeprowadzonym w sposób określony w § 3b w miejscu przebywania oskarżonego, chyba że obrońca stawi się w tym celu w sądzie lub sąd zobowiąże go do udziału w posiedzeniu w budynku sądu z uwagi na konieczność uchylenia ryzyka nierozstrzygnięcia wniosku w przedmiocie zastosowania tymczasowego aresztowania przed upływem dopuszczalnego czasu zatrzymania oskarżonego.

§ 3e. W wypadku, gdy obrońca bierze udział w posiedzeniu przebywając w innym miejscu niż oskarżony, sąd na wniosek oskarżonego lub obrońcy może zarządzić przerwę na czas oznaczony i zezwolić na telefoniczny kontakt obrońcy z oskarżonym, chyba że uwzględnienie wniosku może zakłócić prawidłowy przebieg posiedzenia lub stwarza ryzyko nierozstrzygnięcia wniosku w przedmiocie zastosowania tymczasowego aresztowania przed upływem dopuszczalnego czasu zatrzymania oskarżonego.

§ 3f. Przepisu § 3b nie stosuje się w wypadku oskarżonego, którego dotyczą okoliczności wskazane w art. 79 § 1 pkt 2.

§ 3g. Tłumacz może wziąć udział w posiedzeniu również w miejscu przebywania oskarżonego.

§ 3h. Przepisy art. 517ea stosuje się odpowiednio.

§ 4. Inne środki zapobiegawcze stosuje sąd, a w postępowaniu przygotowawczym także prokurator.

Istniejące wersje czasowe art. 251
Tekst ujednolicony przez redakcję na dzień:
2009.01.01
2015.07.01
zmieniony przez
2016.10.24 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2016 r. poz. 1749
2017.10.12 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2017 r. poz. 1904
2018.10.17 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2018 r. poz. 1987
2020.01.09 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2020 r. poz. 30
2020.06.24
zmieniony przez
2021.03.24 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2021 r. poz. 534
2022.06.30 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2022 r. poz. 1375
2024.01.11 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2024 r. poz. 37
Pokaż wszystkie w jednym oknie

Art. 251. § 1. W postanowieniu o zastosowaniu środka zapobiegawczego należy wymienić osobę, zarzucany jej czyn, jego kwalifikację prawną oraz podstawę prawną zastosowania tego środka.

§ 2. W postanowieniu o zastosowaniu tymczasowego aresztowania należy określić czas jego trwania, a ponadto oznaczyć termin, do którego aresztowanie ma trwać. Obowiązek każdorazowego oznaczenia terminu stosowania tymczasowego aresztowania trwa do uprawomocnienia się orzeczenia kończącego postępowanie. W przedmiocie tymczasowego aresztowania po wydaniu orzeczenia kończącego postępowanie orzeka sąd, który wydał to orzeczenie, a w razie przekazania sprawy do drugiej instancji - sąd odwoławczy.

§ 3. Uzasadnienie postanowienia o zastosowaniu środka zapobiegawczego powinno zawierać przedstawienie dowodów świadczących o popełnieniu przez oskarżonego przestępstwa, wykazanie okoliczności wskazujących na istnienie zagrożeń dla prawidłowego toku postępowania lub możliwości popełnienia przez oskarżonego nowego, ciężkiego przestępstwa w razie niezastosowania środka zapobiegawczego oraz określonej podstawy jego zastosowania i potrzeby zastosowania danego środka. W wypadku tymczasowego aresztowania należy ponadto wyjaśnić, dlaczego nie uznano za wystarczające zastosowanie innego środka zapobiegawczego.

§ 4. Postanowienie o zastosowaniu tymczasowego aresztowania doręcza się oskarżonemu. Postanowienie o zastosowaniu innego środka zapobiegawczego doręcza się oskarżonemu, jeżeli nie był obecny przy ogłoszeniu tego postanowienia.

Istniejące wersje czasowe art. 252
Tekst ujednolicony przez redakcję na dzień:
2009.01.01
2015.07.01
zmieniony przez
2016.10.24 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2016 r. poz. 1749
2017.10.12 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2017 r. poz. 1904
2018.10.17 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2018 r. poz. 1987
2020.01.09 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2020 r. poz. 30
2021.03.24 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2021 r. poz. 534
2022.06.30 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2022 r. poz. 1375
2024.01.11 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2024 r. poz. 37
Pokaż wszystkie w jednym oknie

Art. 252. § 1. Na postanowienie w przedmiocie środka zapobiegawczego przysługuje zażalenie na zasadach ogólnych, chyba że ustawa stanowi inaczej.

§ 2. Na postanowienie prokuratora w przedmiocie środka zapobiegawczego zażalenie przysługuje do sądu rejonowego, w którego okręgu prowadzi się postępowanie.

§ 3. Zażalenie na postanowienie w przedmiocie środka zapobiegawczego sąd rozpoznaje niezwłocznie, z tym że zażalenie na postanowienie w przedmiocie tymczasowego aresztowania nie później niż przed upływem 7 dni od przekazania sądowi zażalenia wraz z niezbędnymi aktami.

Istniejące wersje czasowe art. 253
Tekst ujednolicony przez redakcję na dzień:
2009.01.01
2015.04.08
zmieniony przez
2016.10.24 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2016 r. poz. 1749
2017.10.12 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2017 r. poz. 1904
2018.10.17 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2018 r. poz. 1987
2020.01.09 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2020 r. poz. 30
2021.03.24 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2021 r. poz. 534
2022.06.30 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2022 r. poz. 1375
2024.01.11 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2024 r. poz. 37
Pokaż wszystkie w jednym oknie

Art. 253. § 1. Środek zapobiegawczy należy niezwłocznie uchylić lub zmienić, jeżeli ustaną przyczyny, wskutek których został on zastosowany, lub powstaną przyczyny uzasadniające jego uchylenie albo zmianę.

§ 2. Zastosowany przez sąd środek zapobiegawczy może być w postępowaniu przygotowawczym uchylony lub zmieniony na łagodniejszy również przez prokuratora.

§ 3. Sąd lub prokurator niezwłocznie zawiadamia pokrzywdzonego, jego przedstawiciela ustawowego lub osobę, pod której stałą pieczą pokrzywdzony pozostaje, o uchyleniu, nieprzedłużeniu lub zmianie tymczasowego aresztowania na inny środek zapobiegawczy, jak również o ucieczce oskarżonego z aresztu śledczego, chyba że pokrzywdzony oświadczy, iż z takiego uprawnienia rezygnuje.

§ 4. W uzasadnionych przypadkach zawiadomienie, o którym mowa w § 3, przekazuje się również świadkowi.

Istniejące wersje czasowe art. 254
Tekst ujednolicony przez redakcję na dzień:
2009.01.01
2015.07.01
zmieniony przez
2016.04.15
zmieniony przez
2016.10.24 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2016 r. poz. 1749
2017.10.12 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2017 r. poz. 1904
2018.10.17 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2018 r. poz. 1987
2020.01.09 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2020 r. poz. 30
2021.03.24 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2021 r. poz. 534
2022.06.30 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2022 r. poz. 1375
2024.01.11 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2024 r. poz. 37
Pokaż wszystkie w jednym oknie

Art. 254. § 1. Oskarżony może składać w każdym czasie wniosek o uchylenie lub zmianę środka zapobiegawczego; w przedmiocie wniosku rozstrzyga, najpóźniej w ciągu 3 dni, prokurator, a po wniesieniu aktu oskarżenia do sądu - sąd, przed którym sprawa się toczy.

§ 2. Na postanowienie w przedmiocie wniosku oskarżonemu zażalenie przysługuje tylko wtedy, gdy wniosek został złożony po upływie co najmniej 3 miesięcy od dnia wydania postanowienia w przedmiocie środka zapobiegawczego.

§ 3. Zażalenie na postanowienie sądu rozpoznaje ten sam sąd w składzie trzech sędziów.

Art. 255. Zawieszenie postępowania nie stoi na przeszkodzie orzekaniu co do środków zapobiegawczych.

Art. 256. Nadzór nad prawidłowością zatrzymania i wykonania środków zapobiegawczych sprawuje sąd, a w postępowaniu przygotowawczym - także prokurator.

Istniejące wersje czasowe art. 257
Tekst ujednolicony przez redakcję na dzień:
2009.01.01
2015.07.01
zmieniony przez
2016.10.24 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2016 r. poz. 1749
2017.10.12 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2017 r. poz. 1904
2018.10.17 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2018 r. poz. 1987
2019.10.05
zmieniony przez
2020.01.09 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2020 r. poz. 30
2021.03.24 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2021 r. poz. 534
2022.06.30 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2022 r. poz. 1375
2024.01.11 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2024 r. poz. 37
Pokaż wszystkie w jednym oknie

Art. 257. § 1. Tymczasowego aresztowania nie stosuje się, jeżeli wystarczający jest inny środek zapobiegawczy.

§ 2. Stosując tymczasowe aresztowanie, sąd może zastrzec, że środek ten ulegnie zmianie pod warunkiem złożenia, nie później niż w wyznaczonym terminie, określonego poręczenia majątkowego; na uzasadniony wniosek oskarżonego lub jego obrońcy, złożony najpóźniej w ostatnim dniu wyznaczonego terminu, sąd może przedłużyć termin złożenia poręczenia.

§ 3. Jeżeli prokurator oświadczy, najpóźniej na posiedzeniu po ogłoszeniu postanowienia wydanego na podstawie § 2, że sprzeciwia się zmianie środka zapobiegawczego, postanowienie to, w zakresie dotyczącym zmiany tymczasowego aresztowania na poręczenie majątkowe, staje się wykonalne z dniem uprawomocnienia.

Istniejące wersje czasowe art. 258
Tekst ujednolicony przez redakcję na dzień:
2009.01.01
2015.07.01
zmieniony przez
2016.04.15
zmieniony przez
2016.10.24 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2016 r. poz. 1749
2017.10.12 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2017 r. poz. 1904
2018.10.17 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2018 r. poz. 1987
2020.01.09 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2020 r. poz. 30
2021.03.24 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2021 r. poz. 534
2022.06.30 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2022 r. poz. 1375
2024.01.11 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2024 r. poz. 37
Pokaż wszystkie w jednym oknie

Art. 258. § 1. Tymczasowe aresztowanie i pozostałe środki zapobiegawcze można stosować, jeżeli zachodzi:

    1) uzasadniona obawa ucieczki lub ukrycia się oskarżonego, zwłaszcza wtedy, gdy nie można ustalić jego tożsamości albo nie ma on w kraju stałego miejsca pobytu;

    2) uzasadniona obawa, że oskarżony będzie nakłaniał do składania fałszywych zeznań lub wyjaśnień albo w inny bezprawny sposób utrudniał postępowanie karne.

§ 2. Jeżeli oskarżonemu zarzuca się popełnienie zbrodni lub występku zagrożonego karą pozbawienia wolności, której górna granica wynosi co najmniej 8 lat, albo gdy sąd pierwszej instancji skazał go na karę pozbawienia wolności nie niższą niż 3 lata, potrzeba zastosowania tymczasowego aresztowania w celu zabezpieczenia prawidłowego toku postępowania może być uzasadniona grożącą oskarżonemu surową karą.

§ 3. Środek zapobiegawczy można wyjątkowo zastosować także wtedy, gdy zachodzi uzasadniona obawa, że oskarżony, któremu zarzucono popełnienie zbrodni lub umyślnego występku, popełni przestępstwo przeciwko życiu, zdrowiu lub bezpieczeństwu powszechnemu, zwłaszcza gdy popełnieniem takiego przestępstwa groził.

§ 4. Decydując o zastosowaniu określonego środka zapobiegawczego, uwzględnia się rodzaj i charakter obaw wskazanych w § 1-3, przyjętych za podstawę stosowania danego środka oraz nasilenie ich zagrożenia dla prawidłowego przebiegu postępowania w określonym jego stadium.

Istniejące wersje czasowe art. 258a
2020.03.31
dodany przez
2021.03.24 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2021 r. poz. 534
2022.06.30 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2022 r. poz. 1375
2023.10.01
zmieniony przez
2024.01.11 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2024 r. poz. 37
Pokaż wszystkie w jednym oknie

Art. 258a. Jeżeli oskarżony uniemożliwia lub utrudnia wykonywanie zastosowanego wobec niego środka zapobiegawczego lub umyślnie naruszył obowiązek lub zakaz związany ze stosowaniem takiego środka, sąd lub prokurator stosuje środek zapobiegawczy gwarantujący skuteczną realizację celów jego stosowania.

Istniejące wersje czasowe art. 259
Tekst ujednolicony przez redakcję na dzień:
2009.01.01
2015.07.01
zmieniony przez
2016.04.15
zmieniony przez
2016.10.24 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2016 r. poz. 1749
2017.10.12 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2017 r. poz. 1904
2018.10.17 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2018 r. poz. 1987
2020.01.09 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2020 r. poz. 30
2021.03.24 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2021 r. poz. 534
2022.06.30 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2022 r. poz. 1375
2024.01.11 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2024 r. poz. 37
Pokaż wszystkie w jednym oknie

Art. 259. § 1. Jeżeli szczególne względy nie stoją temu na przeszkodzie, należy odstąpić od tymczasowego aresztowania, zwłaszcza gdy pozbawienie oskarżonego wolności:

    1) spowodowałoby dla jego życia lub zdrowia poważne niebezpieczeństwo;

    2) pociągałoby wyjątkowo ciężkie skutki dla oskarżonego lub jego najbliższej rodziny.

§ 2. Tymczasowego aresztowania nie stosuje się, gdy na podstawie okoliczności sprawy można przewidywać, że sąd orzeknie w stosunku do oskarżonego karę pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania lub karę łagodniejszą albo że okres tymczasowego aresztowania przekroczy przewidywany wymiar kary pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia.

§ 3. Tymczasowe aresztowanie nie może być stosowane, jeżeli przestępstwo zagrożone jest karą pozbawienia wolności nieprzekraczającą roku.

§ 4. Ograniczenia przewidziane w § 2 i 3 nie mają zastosowania, gdy oskarżony ukrywa się, uporczywie nie stawia się na wezwania lub w inny bezprawny sposób utrudnia postępowanie albo nie można ustalić jego tożsamości. Ograniczenie przewidziane w § 2 nie ma również zastosowania, gdy zachodzi wysokie prawdopodobieństwo orzeczenia środka zabezpieczającego polegającego na umieszczeniu sprawcy w zakładzie zamkniętym.

Istniejące wersje czasowe art. 260
Tekst ujednolicony przez redakcję na dzień:
2009.01.01
2015.07.01
zmieniony przez
2016.10.24 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2016 r. poz. 1749
2017.10.12 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2017 r. poz. 1904
2018.10.17 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2018 r. poz. 1987
2020.01.09 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2020 r. poz. 30
2021.03.24 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2021 r. poz. 534
2022.06.30 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2022 r. poz. 1375
2024.01.11 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2024 r. poz. 37
Pokaż wszystkie w jednym oknie

Art. 260. § 1. Jeżeli stan zdrowia oskarżonego tego wymaga, tymczasowe aresztowanie może być wykonywane tylko w postaci umieszczenia w odpowiednim zakładzie leczniczym, w tym w zakładzie psychiatrycznym.

§ 2. Minister Sprawiedliwości w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, wykaz zakładów leczniczych, w tym psychiatrycznych, przeznaczonych do wykonywania tymczasowego aresztowania stosowanego wobec osób, których stan zdrowia wymaga umieszczenia w takim zakładzie, oraz warunki zabezpieczenia tych zakładów uniemożliwiające samowolne wydalenie się z nich tymczasowo aresztowanych oraz umożliwiające izolowanie ich ze względów bezpieczeństwa, przy zapewnieniu dostępu do tymczasowo aresztowanych przez organy prowadzące postępowanie karne, mając na uwadze potrzebę zapewnienia prawidłowego toku postępowania, oraz tryb umieszczenia, warunki pobytu i leczenia tymczasowo aresztowanych w takim zakładzie, mając na uwadze niezbędne wyposażenie medyczne oraz warunki techniczne i organizacyjne tych zakładów.

Istniejące wersje czasowe art. 261
Tekst ujednolicony przez redakcję na dzień:
2009.01.01
2009.01.22
zmieniony przez
2015.07.01
zmieniony przez
2016.10.24 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2016 r. poz. 1749
2017.10.12 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2017 r. poz. 1904
2018.10.17 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2018 r. poz. 1987
2020.01.09 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2020 r. poz. 30
2021.03.24 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2021 r. poz. 534
2022.06.30 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2022 r. poz. 1375
2024.01.11 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2024 r. poz. 37
Pokaż wszystkie w jednym oknie

Art. 261. § 1. O zastosowaniu tymczasowego aresztowania sąd jest obowiązany bezzwłocznie zawiadomić osobę najbliższą dla oskarżonego; może to być osoba wskazana przez oskarżonego.

§ 2. Na wniosek oskarżonego można również zawiadomić inną osobę zamiast lub obok osoby wskazanej w § 1.

§ 2a. O zastosowaniu tymczasowego aresztowania sąd zawiadamia organ prowadzący przeciwko oskarżonemu postępowanie w innej sprawie, o ile powziął informację o tym postępowaniu. Sąd poucza oskarżonego o treści art. 75 § 1.

§ 3. O zastosowaniu tymczasowego aresztowania sąd jest obowiązany niezwłocznie zawiadomić pracodawcę, szkołę lub uczelnię, w stosunku do żołnierza - jego dowódcę, a w przypadku, gdy oskarżonym jest przedsiębiorca lub niebędący pracownikiem członek organu zarządzającego przedsiębiorcy, na jego wniosek - zarządzającego przedsiębiorstwem.

Art. 262. § 1. Sąd stosujący tymczasowe aresztowanie ma obowiązek:

    1) zawiadomienia o tym sądu opiekuńczego, jeżeli zachodzi potrzeba zapewnienia opieki nad dziećmi aresztowanego;

    2) zawiadomienia organu opieki społecznej, jeżeli zachodzi potrzeba roztoczenia opieki nad osobą niedołężną lub chorą, którą aresztowany się opiekował;

    3) przedsięwzięcia czynności niezbędnych do ochrony mienia i mieszkania aresztowanego.

§ 2. O poczynionych wystąpieniach i wydanych zarządzeniach należy powiadomić tymczasowo aresztowanego.

Istniejące wersje czasowe art. 263
Tekst ujednolicony przez redakcję na dzień:
2009.01.01
2009.01.22
zmieniony przez
2009.02.19
zmieniony przez
2014.06.02
zmieniony przez
2015.07.01
zmieniony przez
 
 
zmieniony przez
2016.10.24 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2016 r. poz. 1749
2017.10.12 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2017 r. poz. 1904
2018.10.17 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2018 r. poz. 1987
2020.01.09 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2020 r. poz. 30
2021.03.24 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2021 r. poz. 534
2022.06.30 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2022 r. poz. 1375
2024.01.11 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2024 r. poz. 37
2024.08.31
zmieniony przez
Pokaż wszystkie w jednym oknie

Art. 263. § 1. W postępowaniu przygotowawczym sąd, stosując tymczasowe aresztowanie, oznacza jego termin na okres nie dłuższy niż 3 miesiące.

§ 2. Jeżeli ze względu na szczególne okoliczności sprawy nie można było ukończyć postępowania przygotowawczego w terminie określonym w § 1, na wniosek prokuratora, sąd pierwszej instancji właściwy do rozpoznania sprawy, gdy zachodzi tego potrzeba, może przedłużyć tymczasowe aresztowanie na okres, który łącznie nie może przekroczyć 12 miesięcy.

§ 3. Łączny okres stosowania tymczasowego aresztowania do chwili wydania pierwszego wyroku przez sąd pierwszej instancji nie może przekroczyć 2 lat.

Uwaga od redakcji:
Na podstawie wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 10.06.2008 r. (Dz. U. z 2008 r. nr 107, poz. 686), z dniem 23.06.2008 r. art. 263 § 3 w zakresie, w jakim do dwuletniego okresu maksymalnego stosowania tymczasowego aresztowania do chwili wydania pierwszego wyroku przez sąd pierwszej instancji nie wlicza okresów, w których tymczasowo aresztowany odbywa równocześnie karę pozbawienia wolności orzeczoną w innej sprawie, dopuszczając do przedłużenia stosowania tymczasowego aresztowania na okres ponad dwóch lat przez sąd pierwszej instancji na zasadach ogólnych, został uznany za niezgodny z art. 41 ust. 1 w związku z art. 2 oraz z art. 45 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.

§ 3a. W przypadku zbiegu tymczasowego aresztowania z wykonywaną karą pozbawienia wolności orzeczoną w innej sprawie do okresów, o których mowa w § 2 i 3, zalicza się okres odbywania przez tymczasowo aresztowanego kary pozbawienia wolności.

§ 4. Przedłużenia stosowania tymczasowego aresztowania na okres oznaczony, przekraczający terminy określone w § 2 i 3 może dokonać sąd apelacyjny, w którego okręgu prowadzi się postępowanie na wniosek sądu, przed którym sprawa się toczy, a w postępowaniu przygotowawczym na wniosek właściwego prokuratora bezpośrednio przełożonego wobec prokuratora prowadzącego lub nadzorującego śledztwo - jeżeli konieczność taka powstaje w związku z zawieszeniem postępowania karnego, czynnościami zmierzającymi do ustalenia lub potwierdzenia tożsamości oskarżonego, wykonywaniem czynności dowodowych w sprawie o szczególnej zawiłości lub poza granicami kraju, a także celowym przewlekaniem postępowania przez oskarżonego.

§ 4a. (uchylony)

§ 4b. Przedłużenia stosowania tymczasowego aresztowania, o którym mowa w § 4, nie stosuje się w odniesieniu do terminu określonego w § 2, gdy kara realnie grożąca oskarżonemu za zarzucane mu przestępstwo nie przekroczy 3 lat pozbawienia wolności, a w stosunku do terminu wskazanego w § 3, gdy nie przekroczy ona 5 lat pozbawienia wolności, chyba że konieczność takiego przedłużenia jest spowodowana celowym przewlekaniem postępowania przez oskarżonego.

§ 5. Na postanowienie sądu apelacyjnego wydane na podstawie § 4 przysługuje zażalenie do sądu apelacyjnego orzekającego w składzie trzech sędziów.

§ 6. Z wnioskiem o przedłużenie okresu tymczasowego aresztowania należy wystąpić, z jednoczesnym przesłaniem właściwemu sądowi akt sprawy, nie później niż 14 dni przed upływem dotychczas określonego terminu stosowania tego środka.

§ 7. Jeżeli zachodzi potrzeba stosowania tymczasowego aresztowania po wydaniu pierwszego wyroku przez sąd pierwszej instancji, każdorazowe jego przedłużenie może następować na okres nie dłuższy niż 6 miesięcy.

Uwaga od redakcji:
Na podstawie wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 20.11.2012 r. (Dz. U. z 2012 r. poz. 1327), z dniem 28.11.2012 r. art. 263 § 7 w zakresie, w jakim nie określa jednoznacznie przesłanek przedłużenia tymczasowego aresztowania po wydaniu przez sąd pierwszej instancji pierwszego wyroku w sprawie, został uznany za niezgodny z art. 41 ust. 1 w związku z art. 31 ust. 3 oraz art. 40 w związku z art. 41 ust. 4 Konstytucji.

§ 8. Minister Sprawiedliwości określi, w drodze rozporządzenia, wzór pouczenia o przysługujących oskarżonemu w wypadku zastosowania tymczasowego aresztowania uprawnieniach: do składania wyjaśnień, do odmowy składania wyjaśnień lub odmowy odpowiedzi na pytania, do informacji o treści stawianych zarzutów, do przeglądania akt w części zawierającej treść dowodów wskazanych we wniosku o tymczasowe aresztowanie, do dostępu do pierwszej pomocy medycznej, jak również uprawnieniach wskazanych w art. 72 § 1, art. 78 § 1, art. 249 § 5, art. 252, art. 254 § 1 i 2, art. 261 § 1, 2 i 2a oraz art. 612 § 1, mając na względzie konieczność zrozumienia pouczenia także przez osoby niekorzystające z pomocy obrońcy.

Istniejące wersje czasowe art. 264
Tekst ujednolicony przez redakcję na dzień:
2009.01.01
2015.07.01
zmieniony przez
2016.10.24 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2016 r. poz. 1749
2017.10.12 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2017 r. poz. 1904
2018.10.17 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2018 r. poz. 1987
2020.01.09 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2020 r. poz. 30
2021.03.24 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2021 r. poz. 534
2022.06.30 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2022 r. poz. 1375
2023.01.01
zmieniony przez
2024.01.11 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2024 r. poz. 37
Pokaż wszystkie w jednym oknie

Art. 264. § 1. W razie uniewinnienia oskarżonego, umorzenia lub warunkowego umorzenia postępowania, warunkowego zawieszenia wykonania kary, wymierzenia kary pozbawienia wolności odpowiadającej co najwyżej okresowi tymczasowego aresztowania, skazania na karę łagodniejszą niż pozbawienie wolności albo w razie odstąpienia od wymierzenia kary, zarządza się niezwłoczne zwolnienie tymczasowo aresztowanego, jeżeli nie jest on pozbawiony wolności w innej sprawie.

§ 2. W razie skazania oskarżonego tymczasowo aresztowanego na karę inną niż wymieniona w § 1 albo w razie umorzenia postępowania z powodu niepoczytalności sprawcy i orzeczenia środka zabezpieczającego polegającego na umieszczeniu go w zakładzie zamkniętym, sąd, po wysłuchaniu obecnych stron, wydaje postanowienie co do dalszego stosowania tymczasowego aresztowania.

§ 2a. W razie umorzenia postępowania z powodu niepoczytalności sprawcy i orzeczenia środka zabezpieczającego polegającego na umieszczeniu go w zakładzie zamkniętym można zastosować tymczasowe aresztowanie.

§ 3. W wypadku prawomocnego orzeczenia środka zabezpieczającego polegającego na umieszczeniu sprawcy w zakładzie zamkniętym można zastosować tymczasowe aresztowanie do czasu rozpoczęcia wykonywania środka, jednak nie dłużej niż na okres 3 miesięcy, z możliwością jednorazowego przedłużenia w szczególnie uzasadnionym wypadku na kolejny miesiąc.

§ 3a. Tymczasowe aresztowanie stosowane do czasu rozpoczęcia wykonywania środka zabezpieczającego polegającego na umieszczeniu sprawcy w zakładzie zamkniętym wykonuje się tylko w postaci umieszczenia takiego sprawcy w odpowiednim zakładzie leczniczym, w tym w zakładzie psychiatrycznym, wymienionym w wykazie określonym w przepisach wydanych na podstawie art. 260 § 2.

§ 4. Tymczasowe aresztowanie w wypadku orzeczenia wobec skazanego kary pozbawienia wolności oraz środka zabezpieczającego polegającego na umieszczeniu sprawcy w zakładzie zamkniętym stosowane do czasu rozpoczęcia wykonywania kary pozbawienia wolności wykonuje się w warunkach umożliwiających stosowanie odpowiedniego postępowania leczniczego, terapeutycznego, rehabilitacyjnego oraz resocjalizacyjnego.

Art. 265. Okres tymczasowego aresztowania liczy się od dnia zatrzymania.

Istniejące wersje czasowe art. 266
Tekst ujednolicony przez redakcję na dzień:
2009.01.01
2016.10.24 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2016 r. poz. 1749
2017.10.12 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2017 r. poz. 1904
2018.10.17 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2018 r. poz. 1987
2020.01.09 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2020 r. poz. 30
2021.03.24 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2021 r. poz. 534
2021.06.22
zmieniony przez
2022.06.30 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2022 r. poz. 1375
2023.10.01
zmieniony przez
2024.01.11 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2024 r. poz. 37
Pokaż wszystkie w jednym oknie

Art. 266. § 1. Poręczenie majątkowe w postaci pieniędzy, papierów wartościowych, zastawu lub hipoteki może złożyć oskarżony albo inna osoba.

§ 1a. Przedmiot poręczenia majątkowego nie może pochodzić z przysporzenia na rzecz oskarżonego albo innej osoby składającej poręczenie dokonanego na ten cel. Sąd albo prokurator może uzależnić przyjęcie przedmiotu poręczenia majątkowego od wykazania przez osobę składającą poręczenie źródła pochodzenia tego przedmiotu. W postępowaniu przygotowawczym przyjęcia przedmiotu poręczenia majątkowego dokonuje prokurator. Oświadczenie w przedmiocie źródła pochodzenia przedmiotu poręczenia majątkowego osoba składająca poręczenie składa pod rygorem odpowiedzialności karnej, o czym należy ją uprzedzić.

§ 2. Wysokość, rodzaj i warunki poręczenia majątkowego, a w szczególności termin złożenia przedmiotu poręczenia, należy określić w postanowieniu, mając na względzie sytuację materialną oskarżonego i składającego poręczenie majątkowe, wysokość wyrządzonej szkody oraz charakter popełnionego czynu.

§ 3. Na postanowienie prokuratora o odmowie przyjęcia przedmiotu zastosowanego przez sąd poręczenia majątkowego zażalenie przysługuje podejrzanemu i osobie składającej poręczenie. Zażalenie rozpoznaje sąd wyższego rzędu nad sądem, który zastosował poręczenie majątkowe. Jeżeli poręczenie majątkowe zastosował sąd apelacyjny, zażalenie rozpoznaje ten sąd w składzie trzech sędziów.

Art. 267. Osobę składającą poręczenie majątkowe zawiadamia się o każdorazowym wezwaniu oskarżonego do stawiennictwa; do osoby składającej poręczenie majątkowe za oskarżonego stosuje się odpowiednio art. 138 i 139 § 1.

Istniejące wersje czasowe art. 268
Tekst ujednolicony przez redakcję na dzień:
2009.01.01
2015.07.01
zmieniony przez
2016.10.24 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2016 r. poz. 1749
2017.10.12 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2017 r. poz. 1904
2018.10.17 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2018 r. poz. 1987
2020.01.09 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2020 r. poz. 30
2021.03.24 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2021 r. poz. 534
2022.06.30 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2022 r. poz. 1375
2024.01.11 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2024 r. poz. 37
Pokaż wszystkie w jednym oknie

Art. 268. § 1. Stanowiące przedmiot poręczenia wartości majątkowe lub zobowiązania ulegają przepadkowi albo ściągnięciu w razie ucieczki lub ukrycia się oskarżonego. W wypadku utrudniania w inny sposób postępowania karnego można orzec przepadek lub ściągnięcie tych wartości.

§ 1a. Orzekając w przedmiocie przepadku lub ściągnięcia wartości majątkowych stanowiących przedmiot poręczenia, sąd może orzec częściowy przepadek lub ściągnięcie tych wartości, stosując wówczas wobec oskarżonego ponadto inny jeszcze środek zapobiegawczy, z uwzględnieniem wymogów art. 258 § 4, z wyjątkiem tymczasowego aresztowania.

§ 2. O treści § 1 oraz art. 269 należy uprzedzić osobę składającą poręczenie majątkowe.

Art. 269. § 1. Ulegające przepadkowi przedmioty poręczenia lub ściągnięte sumy poręczenia majątkowego przekazuje się lub przelewa na rzecz Skarbu Państwa; pokrzywdzony ma wówczas pierwszeństwo zaspokojenia na nich swoich roszczeń wynikających z przestępstwa, jeżeli w inny sposób nie można uzyskać naprawienia szkody.

§ 2. Z chwilą ustania poręczenia majątkowego przedmiot poręczenia zwraca się, a sumę poręczenia zwalnia się, pod tym jednak warunkiem, że w razie prawomocnego skazania oskarżonego na karę pozbawienia wolności następuje to z chwilą rozpoczęcia odbywania przez niego kary. W razie niezgłoszenia się na wezwanie do odbycia kary stosuje się art. 268 § 1.

§ 3. Cofnięcie poręczenia majątkowego staje się skuteczne dopiero z chwilą przyjęcia nowego poręczenia majątkowego, zastosowania innego środka zapobiegawczego lub odstąpienia od stosowania tego środka.

§ 4. Przepisy § 2 i 3 nie dotyczą cofnięcia poręczenia majątkowego i zwrotu przedmiotów, jeżeli już zapadło postanowienie o jego przepadku lub o ściągnięciu sumy poręczenia.

Art. 270. § 1. O przepadku przedmiotu poręczenia lub ściągnięciu sumy poręczenia orzeka z urzędu sąd, przed którym postępowanie się toczy, a w postępowaniu przygotowawczym na wniosek prokuratora - sąd właściwy do rozpoznania sprawy.

§ 2. Oskarżony, poręczający i prokurator mają prawo wziąć udział w posiedzeniu sądowym lub złożyć wyjaśnienia na piśmie. Oskarżonego pozbawionego wolności sprowadza się na posiedzenie, jeżeli prezes sądu lub sąd uzna to za potrzebne.

§ 3. Na postanowienie określone w § 1 przysługuje zażalenie.

Art. 271. § 1. Od pracodawcy, u którego oskarżony jest zatrudniony, od kierownictwa szkoły lub uczelni, których oskarżony jest uczniem lub studentem, od zespołu, w którym oskarżony pracuje lub uczy się, albo od organizacji społecznej, której oskarżony jest członkiem, można, na ich wniosek, przyjąć poręczenie, że oskarżony stawi się na każde wezwanie i nie będzie w sposób bezprawny utrudniał postępowania; jeżeli oskarżony jest żołnierzem, można przyjąć poręczenie od zespołu żołnierskiego, zgłoszone za pośrednictwem właściwego dowódcy.

§ 2. Do wniosku o przyjęcie poręczenia zespół lub organizacja społeczna dołącza wyciąg z protokołu zawierającego uchwałę o podjęciu się poręczenia.

§ 3. We wniosku o przyjęcie poręczenia należy wskazać osobę, która ma wykonywać obowiązki poręczającego; osoba ta składa oświadczenie o przyjęciu tych obowiązków.

Art. 272. Poręczenie, że oskarżony stawi się na każde wezwanie i nie będzie w sposób bezprawny utrudniał postępowania, można także przyjąć od osoby godnej zaufania. Przepis art. 275 § 2 stosuje się odpowiednio.

Art. 273. § 1. Przy odbieraniu poręczenia zawiadamia się udzielającego poręczenia lub wykonującego obowiązki poręczającego o treści zarzutu stawianego oskarżonemu oraz o obowiązkach wynikających z poręczenia i skutkach ich niedotrzymania.

§ 2. Poręczający jest obowiązany niezwłocznie powiadomić sąd lub prokuratora o wiadomych mu poczynaniach oskarżonego, zmierzających do uchylenia się od obowiązku stawienia się na wezwanie lub do utrudniania w inny bezprawny sposób postępowania.

Art. 274. Jeżeli mimo poręczenia oskarżony nie stawi się na wezwanie lub w inny bezprawny sposób będzie utrudniał postępowanie, organ stosujący środek zapobiegawczy zawiadomi o tym udzielającego poręczenia, a ponadto może zawiadomić bezpośredniego przełożonego osoby, która złożyła poręczenie, i organizację społeczną, do której należy, a także statutowy organ nadrzędny nad poręczającą organizacją społeczną, jeżeli zostanie stwierdzone zaniedbanie obowiązków wynikających z poręczenia. Przed zawiadomieniem należy osobę, która złożyła poręczenie, wezwać w celu złożenia wyjaśnień.

Istniejące wersje czasowe art. 275
Tekst ujednolicony przez redakcję na dzień:
2009.01.01
2010.06.08
zmieniony przez
2015.07.01
zmieniony przez
2016.10.24 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2016 r. poz. 1749
2017.01.01
zmieniony przez
2017.10.12 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2017 r. poz. 1904
2018.10.17 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2018 r. poz. 1987
2020.01.09 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2020 r. poz. 30
2021.03.24 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2021 r. poz. 534
2022.06.30 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2022 r. poz. 1375
2024.01.11 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2024 r. poz. 37
Pokaż wszystkie w jednym oknie

Art. 275. § 1. Tytułem środka zapobiegawczego można oddać oskarżonego pod dozór Policji, a oskarżonego żołnierza, z wyjątkiem żołnierza pełniącego terytorialną służbę wojskową dyspozycyjnie - pod dozór przełożonego wojskowego.

§ 2. Oddany pod dozór ma obowiązek stosowania się do wymagań zawartych w postanowieniu sądu lub prokuratora. Obowiązek ten może polegać na zakazie opuszczania określonego miejsca pobytu, zgłaszaniu się do organu dozorującego w określonych odstępach czasu, zawiadamianiu go o zamierzonym wyjeździe oraz o terminie powrotu, zakazie kontaktowania się z pokrzywdzonym lub z innymi osobami, zakazie zbliżania się do określonych osób na wskazaną odległość, zakazie przebywania w określonych miejscach, a także na innych ograniczeniach swobody oskarżonego, niezbędnych do wykonywania dozoru.

§ 3. Jeżeli zachodzą przesłanki zastosowania tymczasowego aresztowania wobec oskarżonego o przestępstwo popełnione z użyciem przemocy lub groźby bezprawnej na szkodę osoby najbliższej albo innej osoby zamieszkującej wspólnie ze sprawcą, zamiast tymczasowego aresztowania można zastosować dozór, pod warunkiem że oskarżony w wyznaczonym terminie opuści lokal zajmowany wspólnie z pokrzywdzonym oraz określi miejsce swojego pobytu.

§ 4. Oddany pod dozór Policji ma obowiązek stawiania się we wskazanej jednostce organizacyjnej Policji z dokumentem stwierdzającym tożsamość, wykonywania poleceń mających na celu dokumentowanie przebiegu dozoru oraz udzielania informacji koniecznych dla ustalenia, czy stosuje się on do wymagań nałożonych w postanowieniu sądu lub prokuratora. W celu uzyskania takich informacji można wzywać oskarżonego do stawiennictwa w wyznaczonym terminie.

§ 5. W wypadku niestosowania się przez oddanego pod dozór do wymagań określonych w postanowieniu organ dozorujący niezwłocznie zawiadamia o tym sąd lub prokuratora, który wydał postanowienie.

Istniejące wersje czasowe art. 275a
2010.08.01
dodany przez
2015.07.01
zmieniony przez
2016.10.24 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2016 r. poz. 1749
2017.10.12 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2017 r. poz. 1904
2018.10.17 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2018 r. poz. 1987
2020.01.09 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2020 r. poz. 30
2021.03.24 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2021 r. poz. 534
2022.06.30 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2022 r. poz. 1375
2023.06.22
zmieniony przez
2023.08.15
zmieniony przez
2024.01.11 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2024 r. poz. 37
Pokaż wszystkie w jednym oknie

Art. 275a. § 1. Tytułem środka zapobiegawczego można nakazać oskarżonemu o przestępstwo popełnione z użyciem przemocy na szkodę osoby wspólnie zamieszkującej okresowe opuszczenie lokalu zajmowanego wspólnie z pokrzywdzonym i jego najbliższego otoczenia lub zakazać mu zbliżania się do pokrzywdzonego na wskazaną odległość, jeżeli zachodzi uzasadniona obawa, że oskarżony ponownie popełni przestępstwo z użyciem przemocy wobec tej osoby, zwłaszcza gdy popełnieniem takiego przestępstwa groził.

§ 2. W postępowaniu przygotowawczym środek przewidziany w § 1 stosuje się na wniosek Policji albo z urzędu.

§ 3. Jeżeli wobec oskarżonego, zatrzymanego na podstawie art. 244 § 1a lub 1b, zachodzą podstawy do zastosowania środka zapobiegawczego przewidzianego w § 1, Policja niezwłocznie, nie później niż przed upływem 24 godzin od chwili zatrzymania, występuje z wnioskiem do prokuratora o zastosowanie tego środka zapobiegawczego; wniosek powinien być rozpoznany przed upływem 48 godzin od chwili zatrzymania oskarżonego.

§ 4. Środek przewidziany w § 1 stosuje się na okres nie dłuższy niż 3 miesiące. Jeżeli nie ustały przesłanki jego stosowania sąd pierwszej instancji właściwy do rozpoznania sprawy, na wniosek prokuratora, może przedłużyć jego stosowanie na dalsze okresy, nie dłuższe niż 3 miesiące.

§ 5. Wydając postanowienie o nakazie okresowego opuszczenia przez oskarżonego lokalu zajmowanego wspólnie z pokrzywdzonym, można, na wniosek oskarżonego, wskazać mu miejsce pobytu w placówkach zapewniających miejsca noclegowe. Placówkami wskazanymi do umieszczenia oskarżonego nie mogą być placówki pobytu osób doznających przemocy domowej.

Istniejące wersje czasowe art. 276
Tekst ujednolicony przez redakcję na dzień:
2009.01.01
2016.07.28
zmieniony przez
2016.10.24 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2016 r. poz. 1749
2017.10.12 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2017 r. poz. 1904
2018.10.17 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2018 r. poz. 1987
2020.01.09 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2020 r. poz. 30
2021.03.24 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2021 r. poz. 534
2022.06.30 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2022 r. poz. 1375
2024.01.11 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2024 r. poz. 37
Pokaż wszystkie w jednym oknie

Art. 276. Tytułem środka zapobiegawczego można zawiesić oskarżonego w czynnościach służbowych lub w wykonywaniu zawodu albo nakazać powstrzymanie się od określonej działalności lub od prowadzenia określonego rodzaju pojazdów, lub zakazać ubiegania się o zamówienia publiczne na czas trwania postępowania.

Istniejące wersje czasowe art. 276a
2020.03.31
dodany przez
2020.06.24
zmieniony przez
2021.03.24 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2021 r. poz. 534
2022.06.30 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2022 r. poz. 1375
2024.01.11 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2024 r. poz. 37
Pokaż wszystkie w jednym oknie

Art. 276a. § 1. Tytułem środka zapobiegawczego można orzec wobec oskarżonego o przestępstwo popełnione w stosunku do członka personelu medycznego, w związku z wykonywaniem przez niego czynności opieki medycznej lub osoby przybranej personelowi medycznemu do pomocy w związku z wykonywaniem tych czynności, zakaz zbliżania się do pokrzywdzonego na wskazaną odległość, zakaz kontaktów lub zakaz publikacji, w tym za pośrednictwem systemów informatycznych lub sieci telekomunikacyjnych treści godzących w prawnie chronione dobra pokrzywdzonego.

§ 1a. Środek zapobiegawczy, o którym mowa w § 1, można orzec również wobec oskarżonego o przestępstwo, o którym mowa w art. 190a ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny, popełnione z powodu wykonywanego przez pokrzywdzonego zawodu.

§ 2. Zakazy, o których mowa w § 1, mogą być połączone z określeniem poręczenia majątkowego. Do poręczenia majątkowego zastosowanie mają przepisy art. 266-270, z tym że stanowiące przedmiot poręczenia wartości majątkowe lub zobowiązania ulegają przepadkowi albo ściągnięciu również w razie niezastosowania się do zakazów o których mowa w § 1.

§ 3. Zakaz publikacji treści godzących w prawnie chronione dobra pokrzywdzonego, o którym mowa w § 1, obejmuje zakaz publikowania i innego udostępniania tych treści niezależnie od tego, czy zostały wytworzone przez oskarżonego czy inną osobę, za pośrednictwem internetowych portali, stanowiących usługę świadczoną drogą elektroniczną w rozumieniu ustawy z dnia 18 lipca 2002 r. o świadczeniu usług drogą elektroniczną.

§ 4. Czas stosowania zakazów o których mowa w § 1, określa się przy uwzględnieniu potrzeb w zakresie zabezpieczenia prawidłowego biegu postępowania karnego oraz zapewnienia odpowiedniej ochrony pokrzywdzonemu lub osobom dla niego najbliższym.

§ 5. Przedłużenie stosowania zakazu na dalszy okres, przekraczający łącznie 6 miesięcy, w postępowaniu przygotowawczym może dokonać, na wniosek prokuratora, sąd rejonowy, w okręgu którego prowadzone jest postępowanie.

Art. 277. § 1. W razie uzasadnionej obawy ucieczki można zastosować w charakterze środka zapobiegawczego zakaz opuszczania przez oskarżonego kraju, który może być połączony z zatrzymaniem mu paszportu lub innego dokumentu uprawniającego do przekroczenia granicy albo z zakazem wydania takiego dokumentu.

§ 2. Do czasu wydania postanowienia w przedmiocie, o którym mowa w § 1, organ prowadzący postępowanie może zatrzymać dokument, jednakże na czas nie dłuższy niż 7 dni. Do odebrania dokumentów stosuje się odpowiednio przepisy rozdziału 25.

Rozdział 29

Poszukiwanie oskarżonego i list gończy

Art. 278. Jeżeli miejsce pobytu oskarżonego lub osoby podejrzanej nie jest znane, zarządza się jego poszukiwanie. Przepis art. 247 stosuje się odpowiednio.

Istniejące wersje czasowe art. 279
Tekst ujednolicony przez redakcję na dzień:
2009.01.01
2015.07.01
zmieniony przez
2016.04.15
zmieniony przez
2016.10.24 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2016 r. poz. 1749
2017.10.12 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2017 r. poz. 1904
2018.10.17 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2018 r. poz. 1987
2020.01.09 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2020 r. poz. 30
2021.03.24 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2021 r. poz. 534
2022.06.30 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2022 r. poz. 1375
2024.01.11 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2024 r. poz. 37
Pokaż wszystkie w jednym oknie

Art. 279. § 1. Jeżeli oskarżony, w stosunku do którego wydano postanowienie o tymczasowym aresztowaniu, ukrywa się, sąd lub prokurator może wydać postanowienie o poszukiwaniu go listem gończym.

§ 2. Jeżeli postanowienie o tymczasowym aresztowaniu nie było wydane, można postanowienie takie wydać bez względu na to, czy nastąpiło przesłuchanie podejrzanego.

§ 3. W razie ujęcia i zatrzymania osoby ściganej listem gończym należy niezwłocznie doprowadzić ją do sądu, który wydał postanowienie o tymczasowym aresztowaniu, w celu rozstrzygnięcia przez sąd o utrzymaniu, zmianie lub uchyleniu tego środka, chyba że prokurator po przesłuchaniu zatrzymanego zmienił już środek zapobiegawczy lub uchylił tymczasowe aresztowanie. Przepis art. 344 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

§ 4. W razie ujęcia i zatrzymania osoby ściganej więcej niż jednym listem gończym wystarczające jest doprowadzenie jej w trybie § 3 do jednego z sądów, które wydały postanowienia o tymczasowym aresztowaniu.

Istniejące wersje czasowe art. 280
Tekst ujednolicony przez redakcję na dzień:
2009.01.01
2016.04.15
zmieniony przez
2016.10.24 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2016 r. poz. 1749
2017.10.12 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2017 r. poz. 1904
2018.10.17 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2018 r. poz. 1987
2020.01.09 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2020 r. poz. 30
2021.03.24 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2021 r. poz. 534
2022.06.30 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2022 r. poz. 1375
2023.01.01
zmieniony przez
2024.01.11 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2024 r. poz. 37
Pokaż wszystkie w jednym oknie

Art. 280. § 1. W liście gończym podaje się:

    1) sąd lub prokuratora, który wydał postanowienie o poszukiwaniu listem gończym;

    2) dane o osobie, które mogą ułatwić jej poszukiwanie, a przede wszystkim personalia, rysopis, znaki szczególne, miejsce zamieszkania i pracy, z dołączeniem w miarę możliwości fotografii poszukiwanego;

    3) informację o treści zarzutu postawionego oskarżonemu oraz o postanowieniu o jego tymczasowym aresztowaniu albo o zapadłym wyroku;

    4) wezwanie każdego, kto zna miejsce pobytu poszukiwanego, do zawiadomienia o tym najbliższej jednostki Policji, prokuratora lub sądu;

    5) ostrzeżenie o odpowiedzialności karnej za ukrywanie poszukiwanego lub dopomaganie mu w ucieczce.

§ 2. W liście gończym można wyznaczyć nagrodę za ujęcie lub przyczynienie się do ujęcia poszukiwanego, a także udzielić zapewnienia o utrzymaniu tajemnicy co do osoby informującej.

§ 3. List gończy podlega rozpowszechnieniu przez opublikowanie za pomocą Internetu, chyba że sąd lub prokurator postanowi inaczej.

§ 4. Sąd lub prokurator, zależnie od potrzeby, może postanowić o rozpowszechnieniu listu gończego przez rozesłanie, rozplakatowanie lub opublikowanie, w szczególności za pomocą prasy, radia i telewizji.

Rozdział 30

List żelazny

Istniejące wersje czasowe art. 281
Tekst ujednolicony przez redakcję na dzień:
2009.01.01
2016.10.24 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2016 r. poz. 1749
2017.10.12 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2017 r. poz. 1904
2018.10.17 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2018 r. poz. 1987
2020.01.09 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2020 r. poz. 30
2021.03.24 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2021 r. poz. 534
2021.06.22
zmieniony przez
2022.06.30 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2022 r. poz. 1375
2024.01.11 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2024 r. poz. 37
Pokaż wszystkie w jednym oknie

Art. 281. § 1. Jeżeli oskarżony przebywający za granicą złoży oświadczenie, że stawi się do sądu lub do prokuratora w oznaczonym terminie pod warunkiem odpowiadania z wolnej stopy, właściwy miejscowo sąd okręgowy może wydać oskarżonemu list żelazny.

§ 2. W postępowaniu przygotowawczym list żelazny może być wydany na wniosek prokuratora albo przy braku jego sprzeciwu.

§ 3. Udział prokuratora w posiedzeniu w przedmiocie wydania listu żelaznego jest obowiązkowy.

§ 4. Wydając list żelazny, sąd uchyla tymczasowe aresztowanie. Postanowienie o uchyleniu tymczasowego aresztowania staje się wykonalne z dniem uprawomocnienia się postanowienia o wydaniu listu żelaznego.

Istniejące wersje czasowe art. 282
Tekst ujednolicony przez redakcję na dzień:
2009.01.01
2016.10.24 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2016 r. poz. 1749
2017.10.12 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2017 r. poz. 1904
2018.10.17 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2018 r. poz. 1987
2020.01.09 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2020 r. poz. 30
2021.03.24 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2021 r. poz. 534
2021.06.22
zmieniony przez
2022.06.30 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2022 r. poz. 1375
2024.01.11 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2024 r. poz. 37
Pokaż wszystkie w jednym oknie

Art. 282. § 1. List żelazny zapewnia oskarżonemu pozostawanie na wolności aż do prawomocnego ukończenia postępowania, jeżeli oskarżony:

    1) będzie się stawiał w oznaczonym terminie na wezwanie sądu, a w postępowaniu przygotowawczym - także na wezwanie prokuratora;

    2) nie będzie się wydalał bez pozwolenia sądu z obranego miejsca pobytu w kraju;

    3) nie będzie nakłaniał do fałszywych zeznań lub wyjaśnień albo w inny bezprawny sposób starał się utrudniać postępowanie karne.

§ 2. W razie nieusprawiedliwionego niestawienia się oskarżonego na wezwanie lub naruszenia innych warunków wymienionych w § 1, właściwy miejscowo sąd okręgowy orzeka o odwołaniu listu żelaznego.

§ 3. W postępowaniu przygotowawczym odwołanie listu żelaznego następuje na wniosek prokuratora.

Art. 283. § 1. Wydanie listu żelaznego można uzależnić od złożenia poręczenia majątkowego.

§ 2. W razie odwołania listu żelaznego z powodu naruszenia warunków wymienionych w art. 282 § 1, wartości majątkowe udzielone z tytułu poręczenia ulegają przepadkowi lub ściągnięciu; orzeka o tym sąd wymieniony w art. 282 § 2.

Istniejące wersje czasowe art. 284
Tekst ujednolicony przez redakcję na dzień:
2009.01.01
2014.02.17
zmieniony przez
2016.10.24 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2016 r. poz. 1749
2017.10.12 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2017 r. poz. 1904
2018.10.17 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2018 r. poz. 1987
2020.01.09 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2020 r. poz. 30
2021.03.24 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2021 r. poz. 534
2021.06.22
zmieniony przez
2022.06.30 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2022 r. poz. 1375
2024.01.11 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2024 r. poz. 37
Pokaż wszystkie w jednym oknie

Art. 284. § 1. (uchylony)

§ 2. Na postanowienie w przedmiocie listu żelaznego oraz na postanowienie wydane na podstawie art. 283 § 2 przysługuje zażalenie.

Istniejące wersje czasowe art. 284a
2021.06.22
dodany przez
2022.06.30 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2022 r. poz. 1375
2024.01.11 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2024 r. poz. 37
Pokaż wszystkie w jednym oknie

Art. 284a. Wniosek o wydanie listu żelaznego nie wstrzymuje rozpoznania wniosku o zastosowanie wobec podejrzanego tymczasowego aresztowania.

Rozdział 31

Kary porządkowe

Istniejące wersje czasowe art. 285
Tekst ujednolicony przez redakcję na dzień:
2009.01.01
2015.07.01
zmieniony przez
2016.04.15
zmieniony przez
2016.10.24 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2016 r. poz. 1749
2017.10.12 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2017 r. poz. 1904
2018.10.17 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2018 r. poz. 1987
2020.01.09 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2020 r. poz. 30
2021.03.24 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2021 r. poz. 534
2022.06.30 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2022 r. poz. 1375
2024.01.11 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2024 r. poz. 37
Pokaż wszystkie w jednym oknie

Art. 285. § 1. Na świadka, biegłego, tłumacza lub specjalistę, który bez należytego usprawiedliwienia nie stawił się na wezwanie organu prowadzącego postępowanie albo bez zezwolenia tego organu wydalił się z miejsca czynności przed jej zakończeniem, można nałożyć karę pieniężną w wysokości do 3.000 złotych.

§ 1a. Przepis § 1 stosuje się odpowiednio do obrońcy lub pełnomocnika, w wypadkach szczególnych ze względu na ich wpływ na przebieg czynności; w postępowaniu przygotowawczym karę pieniężną, na wniosek prokuratora, nakłada sąd rejonowy, w którego okręgu prowadzi się postępowanie.

§ 2. W wypadkach określonych w § 1 można ponadto zarządzić zatrzymanie i przymusowe doprowadzenie świadka. Zatrzymanie i przymusowe doprowadzenie biegłego, tłumacza i specjalisty stosuje się tylko wyjątkowo. W stosunku do żołnierza stosuje się art. 247 § 7.

Art. 286. Karę pieniężną należy uchylić, jeżeli ukarany dostatecznie usprawiedliwi swe niestawiennictwo lub samowolne oddalenie się. Usprawiedliwienie może nastąpić w ciągu tygodnia od daty doręczenia postanowienia wymierzającego karę pieniężną.

Istniejące wersje czasowe art. 287
Tekst ujednolicony przez redakcję na dzień:
2009.01.01
2016.04.15
zmieniony przez
2016.10.24 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2016 r. poz. 1749
2017.10.12 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2017 r. poz. 1904
2018.10.17 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2018 r. poz. 1987
2020.01.09 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2020 r. poz. 30
2021.03.24 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2021 r. poz. 534
2022.06.30 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2022 r. poz. 1375
2023.09.28
zmieniony przez
2024.01.11 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2024 r. poz. 37
Pokaż wszystkie w jednym oknie

Art. 287. § 1. Przepis art. 285 § 1 stosuje się odpowiednio do osoby, która bezpodstawnie uchyla się od złożenia zeznania, wykonania czynności biegłego, tłumacza lub specjalisty, złożenia przyrzeczenia, wydania przedmiotu, dopełnienia obowiązków poręczyciela albo spełnienia innego ciążącego na niej obowiązku w toku postępowania, jak również do przedstawiciela lub kierownika instytucji, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej obowiązanej udzielić pomocy organowi prowadzącemu postępowanie karne, która bezpodstawnie nie udziela pomocy w wyznaczonym terminie.

§ 2. W razie uporczywego uchylania się od złożenia zeznania, wykonania czynności biegłego, tłumacza lub specjalisty oraz wydania przedmiotu można zastosować, niezależnie od kary pieniężnej, aresztowanie na czas nieprzekraczający 30 dni. Przepis ten stosuje się odpowiednio w razie uporczywego niestawiennictwa na wezwanie organu prowadzącego postępowanie, jeżeli zarządzenie zatrzymania i przymusowego doprowadzenia, o którym mowa w art. 285 § 2, nie jest wystarczające dla zapewnienia stawiennictwa osoby wezwanej.

§ 3. Aresztowanie należy uchylić, jeżeli osoba aresztowana spełni obowiązek albo postępowanie przygotowawcze lub postępowanie w danej instancji ukończono.

§ 4. Przepisów § 1 i 2 nie stosuje się do stron, ich obrońców i pełnomocników, a w zakresie kary za niedopełnienie obowiązku wydania rzeczy - także do osób, które mogą się uchylić od złożenia zeznań.

§ 5. Przepisów § 1 i 2 nie stosuje się do sędziów i prokuratorów w zakresie odnoszącym się do ich obowiązków służbowych.

Istniejące wersje czasowe art. 288
Tekst ujednolicony przez redakcję na dzień:
2009.01.01
2016.10.24 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2016 r. poz. 1749
2017.01.01
zmieniony przez
2017.10.12 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2017 r. poz. 1904
2018.10.17 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2018 r. poz. 1987
2020.01.09 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2020 r. poz. 30
2021.03.24 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2021 r. poz. 534
2022.06.30 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2022 r. poz. 1375
2024.01.11 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2024 r. poz. 37
Pokaż wszystkie w jednym oknie

Art. 288. § 1. W razie uchybienia przez żołnierza w czynnej służbie, z wyjątkiem terytorialnej służby wojskowej pełnionej dyspozycyjnie, obowiązkom określonym w art. 285 § 1 i art. 287 sąd lub prokurator występuje do dowódcy jednostki wojskowej, w której ten żołnierz pełni służbę, o pociągnięcie go do odpowiedzialności dyscyplinarnej.

§ 2. Przepis § 1 stosuje się choćby za uchybienie, którego dopuścił się żołnierz przed wstąpieniem do wojska, była mu poprzednio wymierzona kara porządkowa, lecz nie została do tego czasu wykonana.

Istniejące wersje czasowe art. 289
Tekst ujednolicony przez redakcję na dzień:
2009.01.01
2016.10.24 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2016 r. poz. 1749
2017.10.12 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2017 r. poz. 1904
2018.10.17 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2018 r. poz. 1987
2020.01.09 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2020 r. poz. 30
2021.03.24 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2021 r. poz. 534
2022.04.23
zmieniony przez
2022.06.30 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2022 r. poz. 1375
2024.01.11 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2024 r. poz. 37
Pokaż wszystkie w jednym oknie

Art. 289. § 1. Osobę, w tym obrońcę, pełnomocnika lub oskarżyciela publicznego, która przez niewykonanie obowiązków wymienionych w art. 285 § 1 i 1a lub art. 287 § 1 spowodowała dodatkowe koszty postępowania, można obciążyć tymi kosztami; dopuszczalne jest obciążenie kosztami kilku osób solidarnie. Żołnierza odbywającego zasadniczą służbę wojskową nie obciąża się tymi kosztami.

§ 2. W razie uchylenia kary porządkowej ustaje również obowiązek pokrycia kosztów postępowania.

Art. 290. § 1. Postanowienia przewidziane w niniejszym rozdziale wydaje sąd, a w postępowaniu przygotowawczym także prokurator. Aresztowanie, o którym mowa w art. 287 § 2, w postępowaniu przygotowawczym stosuje na wniosek prokuratora sąd rejonowy, w którego okręgu prowadzi się postępowanie.

§ 2. Na postanowienia i zarządzenia przewidziane w niniejszym rozdziale przysługuje zażalenie; na zarządzenie prokuratora, o którym mowa w art. 285 § 2, zażalenie przysługuje do sądu rejonowego, w którego okręgu prowadzi się postępowanie.

§ 3. Złożenie zażalenia wstrzymuje wykonanie postanowienia o aresztowaniu.

Rozdział 32

Zabezpieczenie majątkowe

Istniejące wersje czasowe art. 291
Tekst ujednolicony przez redakcję na dzień:
2009.01.01
2012.01.01
zmieniony przez
2015.07.01
zmieniony przez
2016.10.24 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2016 r. poz. 1749
2017.04.27
zmieniony przez
2017.10.12 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2017 r. poz. 1904
2018.02.08
zmieniony przez
2018.10.17 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2018 r. poz. 1987
2020.01.09 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2020 r. poz. 30
2021.03.24 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2021 r. poz. 534
2022.01.12
zmieniony przez
2022.06.30 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2022 r. poz. 1375
2024.01.11 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2024 r. poz. 37
2024.03.14
zmieniony przez
Pokaż wszystkie w jednym oknie

Art. 291. § 1. W razie zarzucenia oskarżonemu popełnienia przestępstwa, za które lub w związku z którym można orzec:

    1) grzywnę,

    2) świadczenie pieniężne,

    3) przepadek,

    4) środek kompensacyjny,

    5) zwrot pokrzywdzonemu lub innemu uprawnionemu podmiotowi korzyści majątkowej, jaką sprawca osiągnął z popełnionego przestępstwa, albo jej równowartości

- może z urzędu nastąpić zabezpieczenie wykonania tego orzeczenia na mieniu oskarżonego lub na mieniu, o którym mowa w art. 45 § 2 Kodeksu karnego, jeżeli zachodzi uzasadniona obawa, że bez takiego zabezpieczenia wykonanie orzeczenia będzie niemożliwe albo znacznie utrudnione.

§ 2. W razie popełnienia przestępstwa, w związku z którym można orzec przepadek wskazany w § 1 pkt 3 lub zwrot wskazany w § 1 pkt 5, zabezpieczenie wykonania orzeczenia może nastąpić również:

    1) na mieniu osoby fizycznej, o której mowa w art. 44a Kodeksu karnego, lub osoby fizycznej, prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, o której mowa w art. 45 § 3 Kodeksu karnego, lub na mieniu, które podlegałoby przepadkowi na podstawie art. 33 § 3 Kodeksu karnego skarbowego;

    2) już po wszczęciu postępowania karnego - na mieniu, które podlegałoby:

      a) przepadkowi lub zwrotowi na podstawie art. 45a § 1 lub 2 Kodeksu karnego oraz art. 43 § 1 lub 2 lub art. 43a Kodeksu karnego skarbowego,

      b) przepadkowi lub zwrotowi na podstawie art. 44 Kodeksu karnego, jeżeli co do tego mienia na podstawie odrębnych przepisów zastosowano wstrzymanie transakcji lub blokadę rachunku.

§ 2a. Zabezpieczenie wykonania orzeczenia zwrotu korzyści majątkowej albo jej równowartości lub orzeczenia przepadku świadczenia albo jego równowartości wobec podmiotu zobowiązanego określonego w art. 91a może z urzędu nastąpić na mieniu tego podmiotu.

§ 3. Z urzędu może także nastąpić na mieniu oskarżonego zabezpieczenie wykonania orzeczenia o kosztach sądowych, jeżeli zachodzi uzasadniona obawa, że bez takiego zabezpieczenia wykonanie orzeczenia w tym zakresie będzie niemożliwe albo znacznie utrudnione.

§ 4. Zabezpieczenie majątkowe należy niezwłocznie uchylić w całości lub w części, jeżeli ustaną przyczyny, wskutek których zostało ono zastosowane w określonym rozmiarze, lub powstaną przyczyny uzasadniające jego uchylenie choćby w części.

Istniejące wersje czasowe art. 292
Tekst ujednolicony przez redakcję na dzień:
2009.01.01
2015.07.01
zmieniony przez
 
 
zmieniony przez
2016.10.24 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2016 r. poz. 1749
2017.04.27
zmieniony przez
2017.10.12 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2017 r. poz. 1904
2018.10.17 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2018 r. poz. 1987
2020.01.09 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2020 r. poz. 30
2021.03.24 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2021 r. poz. 534
2022.06.30 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2022 r. poz. 1375
2024.01.11 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2024 r. poz. 37
Pokaż wszystkie w jednym oknie

Art. 292. § 1. Zabezpieczenie następuje w sposób wskazany w przepisach Kodeksu postępowania cywilnego, chyba że ustawa stanowi inaczej.

§ 2. Zabezpieczenie grożącego przepadku następuje przez zajęcie ruchomości, wierzytelności i innych praw majątkowych oraz przez ustanowienie zakazu zbywania i obciążania nieruchomości. Zakaz ten podlega ujawnieniu w księdze wieczystej, a w jej braku, w zbiorze złożonych dokumentów. W miarę potrzeby może być ustanowiony zarząd nieruchomości oskarżonego.

§ 3. Przepis art. 232 stosuje się odpowiednio.

Istniejące wersje czasowe art. 292a
2017.04.27
dodany przez
2017.10.12 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2017 r. poz. 1904
2018.10.17 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2018 r. poz. 1987
2020.01.09 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2020 r. poz. 30
2021.03.24 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2021 r. poz. 534
2022.06.30 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2022 r. poz. 1375
2024.01.11 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2024 r. poz. 37
Pokaż wszystkie w jednym oknie

Art. 292a. § 1. Zabezpieczenie wykonania orzeczenia, o którym mowa w art. 291 § 1, może nastąpić również przez ustanowienie przymusowego zarządu przedsiębiorstwa i wyznaczenie zarządcy. W postanowieniu określa się przedsiębiorstwo lub jego zorganizowaną część oraz wskazuje się zarządcę spośród osób posiadających licencję doradcy restrukturyzacyjnego, o której mowa w ustawie z dnia 15 czerwca 2007 r. o licencji doradcy restrukturyzacyjnego (Dz. U. z 2022 r. poz. 1007).

§ 2. W postępowaniu przygotowawczym postanowienie o zabezpieczeniu przez ustanowienie przymusowego zarządu wydaje prokurator. Postanowienie podlega zatwierdzeniu przez sąd.

§ 3. Po wydaniu postanowienia, o którym mowa w § 2, prokurator najpóźniej w ciągu 7 dni występuje do sądu o jego zatwierdzenie. W przedmiocie zatwierdzenia sąd rozstrzyga w ciągu 7 dni od dnia przekazania mu postanowienia.

§ 4. Zabezpieczenie upada z chwilą uprawomocnienia się postanowienia sądu o odmowie zatwierdzenia postanowienia, o którym mowa w § 2.

§ 5. W przedmiocie zatwierdzenia postanowienia prokuratora o zabezpieczeniu orzeka na wniosek prokuratora w postępowaniu przygotowawczym sąd rejonowy, w którego okręgu prowadzi się postępowanie, a po wniesieniu aktu oskarżenia w przedmiocie zatwierdzenia orzeka sąd, przed którym sprawa się toczy.

§ 6. Po wniesieniu aktu oskarżenia postanowienie o zabezpieczeniu przez ustanowienie przymusowego zarządu wydaje sąd, przed którym sprawa się toczy.

§ 7. Na postanowienie sądu w przedmiocie zatwierdzenia postanowienia o zabezpieczeniu lub w przedmiocie zabezpieczenia stronom, pokrzywdzonemu oraz właścicielowi lub osobie kierującej przedsiębiorstwem w jego imieniu przysługuje zażalenie.

§ 8. Zarządca zapewnia ciągłość pracy zabezpieczonego przedsiębiorstwa oraz przekazuje sądowi lub prokuratorowi posiadane informacje mające znaczenie dla toczącego się postępowania, w szczególności o sposobie i okolicznościach wykorzystania tego przedsiębiorstwa do popełnienia przestępstwa lub ukrycia osiągniętej z niego korzyści oraz o rzeczach i dokumentach mogących stanowić dowód w sprawie.

§ 9. Zarządca sporządza spis składników majątku i praw majątkowych przedsiębiorstwa i przekazuje go prokuratorowi lub sądowi, który wydał postanowienie o zabezpieczeniu. Właściciel lub inna osoba kierująca przedsiębiorstwem w jego imieniu może wnosić do prokuratora lub sądu, który wydał postanowienie o zabezpieczeniu, o wyłączenie określonych składników majątku lub praw majątkowych z zabezpieczenia.

§ 10. Na postanowienie w przedmiocie wyłączenia określonych składników majątku lub praw majątkowych z zabezpieczenia stronom, pokrzywdzonemu oraz właścicielowi lub innej osobie kierującej przedsiębiorstwem w jego imieniu przysługuje zażalenie.

Istniejące wersje czasowe art. 292b
2017.04.27
dodany przez
2017.10.12 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2017 r. poz. 1904
2018.10.17 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2018 r. poz. 1987
2020.01.09 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2020 r. poz. 30
2021.03.24 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2021 r. poz. 534
2022.06.30 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2022 r. poz. 1375
2024.01.11 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2024 r. poz. 37
Pokaż wszystkie w jednym oknie

Art. 292b. Zabezpieczenie, o którym mowa w art. 292a § 1, może nastąpić również w stosunku do przedsiębiorstwa podmiotu zbiorowego w rozumieniu ustawy z dnia 28 października 2002 r. o odpowiedzialności podmiotów zbiorowych za czyny zabronione pod groźbą kary (Dz. U. z 2023 r. poz. 659), jeśli zebrane dowody wskazują na wysokie prawdopodobieństwo, że podmiot ten może podlegać odpowiedzialności na podstawie tej ustawy.

Istniejące wersje czasowe art. 293
Tekst ujednolicony przez redakcję na dzień:
2009.01.01
2015.07.01
zmieniony przez
2016.04.15
zmieniony przez
2016.10.24 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2016 r. poz. 1749
2017.10.12 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2017 r. poz. 1904
2018.10.17 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2018 r. poz. 1987
2019.10.05
zmieniony przez
2020.01.09 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2020 r. poz. 30
2021.03.24 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2021 r. poz. 534
2022.01.12
zmieniony przez
2022.06.30 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2022 r. poz. 1375
2024.01.11 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2024 r. poz. 37
Pokaż wszystkie w jednym oknie

Art. 293. § 1. Postanowienie o zabezpieczeniu majątkowym wydaje sąd, a w postępowaniu przygotowawczym prokurator.

§ 2. W postanowieniu określa się kwotowo zakres i sposób zabezpieczenia, uwzględniając rozmiar możliwej do orzeczenia w okolicznościach danej sprawy grzywny, środków karnych, przepadku lub środków kompensacyjnych. Rozmiar zabezpieczenia powinien odpowiadać jedynie potrzebom tego, co ma zabezpieczać. Wymóg kwotowego określenia zabezpieczenia nie dotyczy zabezpieczenia na zajętym przedmiocie podlegającym przepadkowi, jako pochodzącym bezpośrednio z przestępstwa lub służącym albo przeznaczonym do jego popełnienia.

§ 3. Na postanowienie w przedmiocie zabezpieczenia przysługuje zażalenie. Przepis art. 254 § 2 stosuje się odpowiednio.

§ 4. Jeżeli postanowienie wydał prokurator, a postępowanie przygotowawcze prowadzone jest w okręgu innego sądu niż sąd miejscowo i rzeczowo właściwy, zażalenie przysługuje do sądu rzeczowo właściwego do rozpoznania tej sprawy w pierwszej instancji, w którego okręgu prowadzone jest postępowanie przygotowawcze.

§ 5. Postanowienie o zabezpieczeniu majątkowym z chwilą wydania stanowi tytuł wykonawczy.

§ 5a. Postanowienie o uchyleniu zabezpieczenia majątkowego lub o zmianie prowadzącej do obniżenia wartości zabezpieczonego mienia staje się wykonalne z dniem uprawomocnienia.

§ 6. Jeżeli zabezpieczenie nastąpiło na rzeczach, które uprzednio oskarżony wydał organowi procesowemu lub które zatrzymano w wyniku czynności, o których mowa w rozdziale 25, nie podejmuje się czynności egzekucyjnych dla wykonania postanowienia o zabezpieczeniu.

§ 7. Osoba fizyczna, prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, o której mowa w art. 45 § 3 Kodeksu karnego, może wystąpić z powództwem przeciwko Skarbowi Państwa o ustalenie, że mienie lub jego część nie podlega przepadkowi. Do czasu prawomocnego rozstrzygnięcia sprawy postępowanie egzekucyjne ulega zawieszeniu.

Istniejące wersje czasowe art. 294
Tekst ujednolicony przez redakcję na dzień:
2009.01.01
2015.07.01
zmieniony przez
2016.10.24 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2016 r. poz. 1749
2017.10.12 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2017 r. poz. 1904
2018.10.17 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2018 r. poz. 1987
2020.01.09 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2020 r. poz. 30
2021.03.24 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2021 r. poz. 534
2022.06.30 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2022 r. poz. 1375
2024.01.11 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2024 r. poz. 37
2024.03.14
zmieniony przez
Pokaż wszystkie w jednym oknie

Art. 294. § 1. Zabezpieczenie upada, gdy nie zostaną prawomocnie orzeczone: grzywna, przepadek, nawiązka, świadczenie pieniężne lub nie zostanie nałożony obowiązek naprawienia szkody lub zadośćuczynienia za doznaną krzywdę, a powództwo o te roszczenia nie zostanie wytoczone przed upływem 3 miesięcy od daty uprawomocnienia się orzeczenia.

§ 2. W razie wytoczenia powództwa w terminie wskazanym w § 1 zabezpieczenie pozostaje w mocy, jeżeli w postępowaniu cywilnym sąd nie orzeknie inaczej.

Istniejące wersje czasowe art. 295
Tekst ujednolicony przez redakcję na dzień:
2009.01.01
2016.10.24 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2016 r. poz. 1749
2017.10.12 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2017 r. poz. 1904
2018.10.17 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2018 r. poz. 1987
2020.01.09 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2020 r. poz. 30
2021.03.24 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2021 r. poz. 534
2022.06.30 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2022 r. poz. 1375
2024.01.11 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2024 r. poz. 37
2024.03.14
zmieniony przez
Pokaż wszystkie w jednym oknie

Art. 295. § 1. W razie popełnienia przestępstwa, o którym mowa w art. 291, Policja może dokonać tymczasowego zajęcia mienia ruchomego osoby podejrzanej, jeżeli zachodzi obawa usunięcia tego mienia.

§ 2. Przepisy art. 217-235 stosuje się odpowiednio.

§ 3. Tymczasowe zajęcie nie może dotyczyć przedmiotów, które nie podlegają egzekucji.

§ 4. Tymczasowe zajęcie upada, jeżeli w ciągu 7 dni od daty jego dokonania nie zostanie wydane postanowienie o zabezpieczeniu majątkowym.

Art. 296. (uchylony)

 
Wydawnictwo Podatkowe GOFIN
Szanowny Użytkowniku !
Prosimy o zapoznanie się z poniższymi informacjami oraz wyrażenie dobrowolnej zgody poprzez kliknięcie przycisku "Zgadzam się".
Pamiętaj, że zawsze możesz wycofać zgodę.

Serwis internetowy, z którego Pani/Pan korzysta używa plików cookies w celu:

  • niezbędnego zapewnienia prawidłowego działania Serwisów (utrzymania sesji),
  • realizacji funkcjonalności ułatwiających obsługę Serwisu,
  • dopasowania reklam w serwisach społecznościowych,
  • analizy statystyk ruchu i reklam w Serwisach,
  • zbierania i przetwarzania danych w celu wyświetlenia reklam produktów własnych i klientów reklamowych oraz do śledzenia użytkowników, kliknięć i konwersji wyświetlanych reklam.
Pliki cookies

Są to pliki instalowane w urządzeniach końcowych osób korzystających z Serwisu, w celu administrowania Serwisem, dostosowania treści Serwisu do preferencji użytkownika, utrzymania sesji użytkownika oraz dla celów statystycznych i targetowania reklamy (dostosowania treści reklamy do indywidualnych potrzeb użytkownika). Informujemy, że istnieje możliwość określenia przez użytkownika Serwisu warunków przechowywania lub uzyskiwania dostępu do informacji zawartych w plikach cookies za pomocą ustawień przeglądarki lub konfiguracji usługi. Szczegółowe informacje na ten temat dostępne są u producenta przeglądarki, u dostawcy usługi dostępu do internetu oraz w Polityce prywatności i plików cookies.

Administratorzy

Administratorem Pana/Pani danych osobowych w związku z korzystaniem z Serwisu internetowego i jego usług jest Wydawnictwo Podatkowe GOFIN sp. z o.o. Administratorem danych osobowych w plikach cookies w związku z wyświetleniem analizy statystyk i wyświetlaniem spersonalizowanych reklam są partnerzy Wydawnictwa Podatkowego GOFIN sp. z o.o., Google Inc, Facebook Inc.

Jakie ma Pani/Pan prawa w stosunku do swoich danych osobowych?

Wobec swoich danych mają Pan/Pani prawo do żądania dostępu do swoich danych, ich sprostowania, usunięcia lub ograniczenia przetwarzania, prawo do wniesienia sprzeciwu wobec przetwarzania danych, prawo do cofnięcia zgody.

Podstawy prawne przetwarzania Pani/Pana danych osobowych
  • Niezbędność przetwarzania danych w związku z wykonaniem umowy.

    Umowa w naszym przypadku oznacza akceptację regulaminu naszych usług. Jeśli zatem akceptuje Pani/Pan umowę na realizację danej usługi, to możemy przetwarzać Pani/Pana dane w zakresie niezbędnym do realizacji tej umowy.

  • Niezbędność przetwarzania danych w związku z prawnie uzasadnionym interesem administratora.

    Dotyczy sytuacji, gdy przetwarzanie danych jest uzasadnione z uwagi na usprawiedliwione potrzeby administratora, tj. dokonanie pomiarów statystycznych, ulepszania naszych usług, jak również prowadzenie marketingu i promocji własnych usług administratora.

  • Dobrowolna zgoda.

    Aby móc realizować cele:
    - zapamiętania Pani/Pana decyzji w Serwisach w zakresie korzystania z dostępnych opcjonalnie funkcjonalności,
    - analiz statystyk ruchu i reklam w Serwisach,
    - dopasowania reklam w serwisach społecznościowych,
    - wyświetlania spersonalizowanych reklam produktów własnych i klientów reklamowych oraz do śledzenia użytkowników, kliknięć i konwersji wyświetlanych reklam w związku z odwiedzaniem niniejszego Serwisu internetowego partnerzy Wydawnictwa Podatkowego Gofin sp. z o.o. muszą mieć możliwość przetwarzania Pani/Pana danych.

Potrzebna jest Nam Pani/Pana dobrowolna zgoda na zapisy w plikach cookies w celach realizacji powyższych celów.
W związku z powyższymi wyjaśnieniami prosimy o wyrażenie dobrowolnej zgody na zapisywanie informacji w plikach cookies przez kliknięcie przycisku „Zgadzam się” lub „Nie teraz” w przypadku braku zgody. Istnieje możliwość skorzystania z „ustawień zaawansowanych” plików cookies w celu określenia indywidualnych zgód na zapis wybranych plików cookies realizujących wybrane cele.
Wydawnictwo Podatkowe GOFIN sp. z o.o., ul. Owocowa 8, 66-400 Gorzów Wlkp., tel. 95 720 85 40, faks 95 720 85 60