Ustawa z dnia 6.06.1997 r. Kodeks postępowania karnego
 |
|
Dz. U. z 1999 r. nr 83, poz. 931
Dz. U. z 2000 r. nr 50, poz. 580
Dz. U. z 2000 r. nr 62, poz. 717
Dz. U. z 2000 r. nr 73, poz. 852
Dz. U. z 2000 r. nr 93, poz. 1027
Dz. U. z 2001 r. nr 98, poz. 1071
Dz. U. z 2001 r. nr 106, poz. 1149
Dz. U. z 2002 r. nr 74, poz. 676
Dz. U. z 2003 r. nr 17, poz. 155
Dz. U. z 2003 r. nr 111, poz. 1061
Dz. U. z 2003 r. nr 130, poz. 1188
Dz. U. z 2004 r. nr 51, poz. 514
Dz. U. z 2004 r. nr 69, poz. 626
Dz. U. z 2004 r. nr 93, poz. 889
Dz. U. z 2004 r. nr 240, poz. 2405
Dz. U. z 2004 r. nr 264, poz. 2641
Dz. U. z 2005 r. nr 10, poz. 70
|
Dz. U. z 2005 r. nr 48, poz. 461
Dz. U. z 2005 r. nr 77, poz. 680
Dz. U. z 2005 r. nr 96, poz. 821
Dz. U. z 2005 r. nr 141, poz. 1181
Dz. U. z 2005 r. nr 143, poz. 1203
Dz. U. z 2005 r. nr 163, poz. 1363
Dz. U. z 2005 r. nr 169, poz. 1416
Dz. U. z 2005 r. nr 178, poz. 1479
Dz. U. z 2006 r. nr 15, poz. 118
Dz. U. z 2006 r. nr 66, poz. 467
Dz. U. z 2006 r. nr 95, poz. 659
Dz. U. z 2006 r. nr 104, poz. 708
Dz. U. z 2006 r. nr 104, poz. 711
Dz. U. z 2006 r. nr 141, poz. 1009
Dz. U. z 2006 r. nr 141, poz. 1013
Dz. U. z 2006 r. nr 167, poz. 1192
Dz. U. z 2006 r. nr 226, poz. 1647
|
Dz. U. z 2006 r. nr 226, poz. 1648
Dz. U. z 2007 r. nr 20, poz. 116
Dz. U. z 2007 r. nr 64, poz. 432
Dz. U. z 2007 r. nr 80, poz. 539
Dz. U. z 2007 r. nr 89, poz. 589
Dz. U. z 2007 r. nr 99, poz. 664
Dz. U. z 2007 r. nr 112, poz. 766
Dz. U. z 2007 r. nr 123, poz. 849
Dz. U. z 2007 r. nr 128, poz. 903
Dz. U. z 2008 r. nr 27, poz. 162
Dz. U. z 2008 r. nr 100, poz. 648
Dz. U. z 2008 r. nr 107, poz. 686
Dz. U. z 2008 r. nr 182, poz. 1133
Dz. U. z 2008 r. nr 208, poz. 1308
Dz. U. z 2008 r. nr 214, poz. 1344
Dz. U. z 2008 r. nr 234, poz. 1571
Dz. U. z 2008 r. nr 237, poz. 1651
|
o przepisie
art./§
pełną treść
widoczną część
powiązane
powiązane
Uwaga od redakcji:
Zmiany, które wchodzą w życie w wybranej wersji czasowej - zaznaczono kolorem
Rozdział 50Zażalenie i sprzeciw
Art. 459. § 1. Zażalenie przysługuje na postanowienia sądu zamykające drogę do wydania wyroku, chyba że ustawa stanowi inaczej.
§ 2. Zażalenie przysługuje także na postanowienia co do środka zabezpieczającego oraz na inne postanowienia w wypadkach przewidzianych w ustawie.
§ 3. Zażalenie przysługuje stronom, a także osobie, której postanowienie bezpośrednio dotyczy, chyba że ustawa stanowi inaczej.
Art. 460. Zażalenie lub sprzeciw wnosi się w terminie 7 dni od daty ogłoszenia postanowienia, a jeżeli ustawa nakazuje doręczenie postanowienia - od daty doręczenia. Dotyczy to również zażalenia na zawarte w wyroku rozstrzygnięcie w przedmiocie kosztów lub opłat; jeżeli jednak odwołujący się złoży wniosek o sporządzenie na piśmie oraz doręczenie uzasadnienia wyroku, zażalenie można wnieść w terminie przewidzianym do wniesienia apelacji.
Art. 461. § 1. Do zażalenia na postanowienie kończące postępowanie dołącza się odpowiednią liczbę odpisów dla osób, których dotyczy zaskarżone postanowienie. Odpisy te doręcza się tym osobom niezwłocznie.
§ 2. O wniesieniu zażalenia na postanowienie inne niż wymienione w § 1 oraz sprzeciwu zawiadamia się osoby, których dotyczy zaskarżone postanowienie.
Art. 462. § 1. Jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, zażalenie nie wstrzymuje wykonania zaskarżonego postanowienia; sąd jednak, który je wydał, lub sąd powołany do rozpoznania zażalenia może wstrzymać wykonanie postanowienia.
§ 2. Odmowa wstrzymania nie wymaga uzasadnienia.
Art. 463. § 1. Sąd, na którego postanowienie złożono zażalenie, może je uwzględnić, jeżeli orzeka w tym samym składzie, w którym wydał zaskarżone postanowienie; w innych wypadkach prezes sądu przekazuje zażalenie niezwłocznie, wraz z aktami lub niezbędnymi odpisami z akt sprawy, sądowi powołanemu do rozpoznania zażalenia.
§ 2. Zażalenie na postanowienie w przedmiocie tymczasowego aresztowania oraz zabezpieczenia majątkowego powinno być przekazane do rozpoznania w ciągu 48 godzin.
Art. 464. § 1. Strony oraz obrońcy i pełnomocnicy mają prawo wziąć udział w posiedzeniu sądu odwoławczego rozpoznającego zażalenie na postanowienie kończące postępowanie, na postanowienie w przedmiocie środka zapobiegawczego innego niż tymczasowe aresztowanie, na postanowienie w przedmiocie zabezpieczenia majątkowego oraz na zatrzymanie. Mają oni prawo do udziału w posiedzeniu sądu odwoławczego także wtedy, gdy przysługuje im prawo udziału w posiedzeniu sądu pierwszej instancji.
§ 2.*) W innych wypadkach sąd odwoławczy może zezwolić stronom lub obrońcy albo pełnomocnikowi na wzięcie udziału w posiedzeniu.
*) Uwaga od redakcji:
Na podstawie wyroku Trybunału Konstytucyjnego (Dz. U. z 2015 r. poz. 1788), z dniem 4.11.2015 r. art. 464 § 2 w zakresie, w jakim nie gwarantuje podejrzanemu (oskarżonemu) lub jego obrońcy prawa do wzięcia udziału w posiedzeniu sądu rozpatrującego zażalenie na postanowienie w przedmiocie środka zapobiegawczego innego niż tymczasowe aresztowanie, a także zażalenie na postanowienie w przedmiocie zabezpieczenia majątkowego, został uznany za niezgodny z art. 45 ust. 1 w związku z art. 42 ust. 2 i art. 31 ust. 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.
§ 3. (uchylony)
Art. 465. § 1. Przepisy dotyczące zażaleń na postanowienia sądu stosuje się odpowiednio do zażaleń na postanowienia prokuratora i prowadzącego postępowanie przygotowawcze.
§ 2. Na postanowienie prokuratora przysługuje zażalenie do sądu właściwego do rozpoznania sprawy, chyba że ustawa stanowi inaczej.
§ 2a. W sprawach z oskarżenia prywatnego zażalenie na postanowienie prokuratora o odmowie wszczęcia lub o umorzeniu postępowania przygotowawczego rozpoznaje prokurator nadrzędny, jeżeli postanowienie zapadło z uwagi na brak interesu społecznego w ściganiu z urzędu sprawcy.
§ 3. Zażalenie na postanowienie prowadzącego postępowanie przygotowawcze, jeżeli nie jest nim prokurator, rozpoznaje prokurator sprawujący nadzór nad tym postępowaniem.
Art. 466. § 1. Przepisy dotyczące sprzeciwów i zażaleń na postanowienia stosuje się odpowiednio do sprzeciwów i zażaleń na zarządzenia.
§ 2. Zażalenie na zarządzenie prezesa rozpoznaje sąd odwoławczy.
Art. 467. § 1. Przepisy rozdziału niniejszego stosuje się odpowiednio do przewidzianych w ustawie zażaleń na czynności lub zaniechanie czynności.
§ 2. Uznając zasadność zażalenia, organ odwoławczy stwierdza niezgodność czynności z prawem lub brak czynności i zarządza, co należy, zwłaszcza w celu naprawienia skutków uchybienia oraz zapobieżenia podobnym uchybieniom w przyszłości, a także podejmuje inne przewidziane w ustawie środki.
PREMIUM