Ustawa z dnia 6.06.1997 r. Kodeks postępowania karnego
 |
|
Dz. U. z 1999 r. nr 83, poz. 931
Dz. U. z 2000 r. nr 50, poz. 580
Dz. U. z 2000 r. nr 62, poz. 717
Dz. U. z 2000 r. nr 73, poz. 852
Dz. U. z 2000 r. nr 93, poz. 1027
Dz. U. z 2001 r. nr 98, poz. 1071
Dz. U. z 2001 r. nr 106, poz. 1149
Dz. U. z 2002 r. nr 74, poz. 676
Dz. U. z 2003 r. nr 17, poz. 155
Dz. U. z 2003 r. nr 111, poz. 1061
Dz. U. z 2003 r. nr 130, poz. 1188
Dz. U. z 2004 r. nr 51, poz. 514
Dz. U. z 2004 r. nr 69, poz. 626
Dz. U. z 2004 r. nr 93, poz. 889
Dz. U. z 2004 r. nr 240, poz. 2405
Dz. U. z 2004 r. nr 264, poz. 2641
Dz. U. z 2005 r. nr 10, poz. 70
|
Dz. U. z 2005 r. nr 48, poz. 461
Dz. U. z 2005 r. nr 77, poz. 680
Dz. U. z 2005 r. nr 96, poz. 821
Dz. U. z 2005 r. nr 141, poz. 1181
Dz. U. z 2005 r. nr 143, poz. 1203
Dz. U. z 2005 r. nr 163, poz. 1363
Dz. U. z 2005 r. nr 169, poz. 1416
Dz. U. z 2005 r. nr 178, poz. 1479
Dz. U. z 2006 r. nr 15, poz. 118
Dz. U. z 2006 r. nr 66, poz. 467
Dz. U. z 2006 r. nr 95, poz. 659
Dz. U. z 2006 r. nr 104, poz. 708
Dz. U. z 2006 r. nr 104, poz. 711
Dz. U. z 2006 r. nr 141, poz. 1009
Dz. U. z 2006 r. nr 141, poz. 1013
Dz. U. z 2006 r. nr 167, poz. 1192
Dz. U. z 2006 r. nr 226, poz. 1647
|
Dz. U. z 2006 r. nr 226, poz. 1648
Dz. U. z 2007 r. nr 20, poz. 116
Dz. U. z 2007 r. nr 64, poz. 432
Dz. U. z 2007 r. nr 80, poz. 539
Dz. U. z 2007 r. nr 89, poz. 589
Dz. U. z 2007 r. nr 99, poz. 664
Dz. U. z 2007 r. nr 112, poz. 766
Dz. U. z 2007 r. nr 123, poz. 849
Dz. U. z 2007 r. nr 128, poz. 903
Dz. U. z 2008 r. nr 27, poz. 162
Dz. U. z 2008 r. nr 100, poz. 648
Dz. U. z 2008 r. nr 107, poz. 686
Dz. U. z 2008 r. nr 182, poz. 1133
Dz. U. z 2008 r. nr 208, poz. 1308
Dz. U. z 2008 r. nr 214, poz. 1344
Dz. U. z 2008 r. nr 234, poz. 1571
Dz. U. z 2008 r. nr 237, poz. 1651
|
o przepisie
art./§
pełną treść
widoczną część
powiązane
powiązane
Uwaga od redakcji:
Zmiany, które wchodzą w życie w wybranej wersji czasowej - zaznaczono kolorem
Przygotowanie do rozprawy głównej
Art. 348. Rozprawę należy wyznaczyć i przeprowadzić bez nieuzasadnionej zwłoki.
Art. 349. § 1. Jeżeli przewidywany zakres postępowania dowodowego uzasadnia przypuszczenie, że w sprawie niezbędne będzie wyznaczenie co najmniej 5 terminów rozprawy, prezes sądu niezwłocznie wyznacza sędziego albo członków składu orzekającego oraz kieruje sprawę na posiedzenie.
§ 2. Czynności, o których mowa w § 1, prezes sądu może dokonać także wówczas, jeżeli ze względu na zawiłość sprawy lub z innych ważnych powodów uzna, że może to przyczynić się do usprawnienia postępowania, a zwłaszcza należytego planowania i organizacji rozprawy głównej.
§ 3. Posiedzenie powinno się odbyć w ciągu 30 dni od daty jego wyznaczenia.
§ 4. Oskarżyciel publiczny, obrońcy i pełnomocnicy mają prawo wziąć udział w posiedzeniu. Prezes sądu może uznać ich udział w posiedzeniu za obowiązkowy. Prezes sądu może także zawiadomić o posiedzeniu pozostałe strony, jeżeli uzna, że przyczyni się to do usprawnienia postępowania.
§ 5. Wyznaczając posiedzenie, prezes sądu wzywa oskarżyciela publicznego, pełnomocników i obrońców do przedstawienia pisemnego stanowiska dotyczącego planowania przebiegu rozprawy głównej oraz jej organizacji, w tym dowodów, które powinny być przeprowadzone jako pierwsze na tych rozprawach, w terminie 7 dni od doręczenia wezwania.
§ 6. Stanowisko w przedmiocie planowania i organizacji rozprawy głównej obejmuje wnioski dowodowe oraz informacje i oświadczenia, w szczególności o proponowanych terminach rozpraw i ich przedmiocie, terminach usprawiedliwionej nieobecności uczestników procesu, a także oświadczenia wskazujące na potrzebę wezwania na rozprawę główną biegłych, kuratora sądowego, sprawdzenia danych o karalności oskarżonego oraz inne oświadczenia dotyczące okoliczności istotnych dla sprawnego przeprowadzenia dalszego postępowania.
§ 7. Na posiedzeniu sąd rozstrzyga w przedmiocie wniosków dowodowych, a przewodniczący składu orzekającego, biorąc pod uwagę stanowiska w przedmiocie planowania i organizacji rozprawy głównej przedstawione przez strony, pełnomocników i obrońców, rozstrzyga w przedmiocie kolejności przeprowadzenia dowodów, przebiegu i organizacji rozprawy głównej oraz wyznacza jej terminy, a także podejmuje inne niezbędne rozstrzygnięcia. Przepisy art. 350 § 2-4 stosuje się odpowiednio.
§ 8. Ogłoszenie zarządzenia o wyznaczeniu terminów rozprawy ma skutek równoznaczny z wezwaniem obecnych uczestników postępowania do udziału w rozprawie albo zawiadomieniem o jej terminach.
Art. 350. § 1. W sprawach, w których nie wyznaczono posiedzenia, o którym mowa w art. 349, prezes sądu wydaje pisemne zarządzenie wskazujące sędziego albo członków składu orzekającego.
§ 2. Przewodniczący składu orzekającego wydaje pisemne zarządzenie o wyznaczeniu rozprawy głównej, w którym wskazuje:
1) dzień, godzinę i salę rozpraw;
2) strony i inne osoby, które należy wezwać na rozprawę lub zawiadomić o jej terminie;
3) inne czynności konieczne do przygotowania rozprawy.
§ 3. Co do oskarżonego pozbawionego wolności należy wydać zarządzenie o doprowadzeniu go na rozprawę w celu udziału w czynnościach, o których mowa w art. 374 § 1a, a także jeśli złożył on wniosek, o którym mowa w art. 353 § 3, albo gdy jego obecność na rozprawie została uznana za obowiązkową.
§ 4. O terminie i miejscu rozprawy głównej zawiadamia się pokrzywdzonego.
Art. 350a
Art. 351. (uchylony)
Art. 352. Przewodniczący składu orzekającego po rozważeniu wniosków stron albo sąd z urzędu dopuszcza dowody, a przewodniczący zarządza ich sprowadzenie na rozprawę. Przepis art. 368 stosuje się odpowiednio.
Art. 353. § 1. Pomiędzy doręczeniem zawiadomienia a terminem rozprawy głównej powinno upłynąć co najmniej 7 dni.
§ 2. W razie niezachowania tego terminu w stosunku do oskarżonego lub jego obrońcy rozprawa na ich wniosek, zgłoszony przed rozpoczęciem przewodu sądowego, ulega odroczeniu.
§ 3. Doręczając oskarżonemu pozbawionemu wolności, którego obecność na rozprawie nie jest obowiązkowa, zawiadomienie o terminie rozprawy, należy pouczyć go o prawie do złożenia w terminie 7 dni od daty doręczenia tego zawiadomienia wniosku o doprowadzenie go na rozprawę.
§ 4. Doręczając oskarżonemu wezwanie na rozprawę albo zawiadomienie o jej terminie, poucza się go o treści przepisów art. 374, art. 376, art. 377, art. 422 i art. 447 § 5.
§ 4a. Doręczając stronie zawiadomienie o terminie rozprawy, poucza się ją o treści art. 402 § 1 zdanie trzecie.
§ 5. Wniosek, o którym mowa w § 3, jak również wniosek o wyznaczenie obrońcy z urzędu, powinien być złożony w terminie 7 dni od daty doręczenia wezwania lub zawiadomienia. Wnioski złożone po terminie podlegają rozpoznaniu, jeżeli nie powoduje to konieczności zmiany terminu rozprawy albo posiedzenia, o którym mowa w art. 341 lub art. 343.
Art. 354. W wypadku wniosku prokuratora o umorzenie postępowania z powodu niepoczytalności sprawcy i o zastosowanie środków zabezpieczających stosuje się odpowiednio przepisy niniejszego rozdziału z następującymi zmianami:
1) nie stosuje się przepisów o oskarżycielu posiłkowym;
2) wniosek kieruje się na rozprawę, chyba że w świetle materiałów postępowania przygotowawczego popełnienie czynu zabronionego przez podejrzanego i jego niepoczytalność w chwili czynu nie budzą wątpliwości, a prezes sądu uzna za celowe rozpoznanie sprawy na posiedzeniu z udziałem prokuratora, obrońcy i podejrzanego; podejrzany nie bierze udziału w posiedzeniu, jeżeli z opinii biegłych wynika, że byłoby to niewskazane, chyba że sąd uzna jego udział za konieczny; pokrzywdzony ma prawo wziąć udział w posiedzeniu;
3) w razie umorzenia postępowania stosuje się art. 322 § 2 i 3.
Art. 354a. § 1. Przed orzeczeniem środka zabezpieczającego, o którym mowa w art. 93a § 1 Kodeksu karnego, albo nakazu lub zakazów, o których mowa w art. 39 pkt 2-3 Kodeksu karnego, orzeczonych tytułem środka zabezpieczającego, sąd wysłuchuje:
1) biegłego psychologa;
2) w sprawach osób niepoczytalnych, o ograniczonej poczytalności lub z zaburzeniami osobowości albo gdy sąd uzna to za wskazane - ponadto biegłych lekarzy psychiatrów;
3) w sprawach osób z zaburzeniami preferencji seksualnych - biegłych wskazanych w pkt 1 i 2 oraz biegłego lekarza seksuologa lub biegłego psychologa seksuologa.
W sprawach osób uzależnionych można również wysłuchać biegłego w przedmiocie uzależnienia.
§ 2. Jeżeli sprawca, wobec którego istnieją podstawy do orzeczenia terapii lub terapii uzależnień, wyraża zgodę na taką terapię lub terapię uzależnień, przepisu § 1 nie stosuje się; sąd może jednak, jeżeli uzna to za wskazane, wysłuchać jednego lub więcej biegłych wskazanych w tym przepisie.
PREMIUM