Art. 141. 1. Nie można wszcząć postępowania dyscyplinarnego, jeżeli od chwili popełnienia przewinienia dyscyplinarnego upłynęło 5 lat.

2. Jeżeli przed upływem okresu, o którym mowa w ust. 1, biegłemu rewidentowi zostanie ogłoszone lub doręczone postanowienie o przedstawieniu zarzutów, karalność przewinienia dyscyplinarnego ustaje z upływem 10 lat od chwili popełnienia przewinienia dyscyplinarnego.

3. Jeżeli czyn zawiera znamiona przestępstwa lub przestępstwa skarbowego, przedawnienie przewinienia dyscyplinarnego nie następuje wcześniej niż przedawnienie przewidziane w ustawie z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny (Dz. U. z 2016 r. poz. 1137, z późn. zm.) albo ustawie z dnia 10 września 1999 r. - Kodeks karny skarbowy (Dz. U. z 2016 r. poz. 2137, z późn. zm.) dla tego przestępstwa.

Art. 144. 1. Organy, o których mowa w art. 148 ust. 2, w sprawach, w których złożyły zawiadomienie, mogą przystąpić do postępowania dyscyplinarnego w charakterze strony, nie później jednak niż do dnia rozpoczęcia przewodu sądowego na rozprawie głównej.

2. Komisja Nadzoru Audytowego może przystąpić do postępowania dyscyplinarnego w charakterze strony na każdym etapie postępowania.

Art. 145. Komisji Nadzoru Audytowego lub osobom przez nią upoważnionym przysługuje na każdym etapie postępowania dyscyplinarnego prawo wglądu do akt, żądania sporządzenia i doręczenia kopii akt postępowania i żądania informacji o wynikach tego postępowania, jak również prawo żądania doręczenia prawomocnych orzeczeń lub postanowień wraz z aktami sprawy.

Art. 148. 1. W przypadku gdy zachodzi potrzeba dokonania dodatkowych ustaleń lub uzupełnienia danych w celu stwierdzenia, czy zachodzi uzasadnione podejrzenie popełnienia przewinienia dyscyplinarnego, dochodzenie dyscyplinarne może być poprzedzone postępowaniem wyjaśniającym.

2. Postępowania wyjaśniającego nie wszczyna się w przypadku, gdy zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przewinienia dyscyplinarnego złoży:

1) Krajowa Rada Biegłych Rewidentów;

2) Krajowa Komisja Nadzoru;

3) Komisja Nadzoru Audytowego;

4) Komisja Nadzoru Finansowego;

5) Minister Sprawiedliwości.

3. Przepis art. 147 ust. 3 stosuje się odpowiednio.

4. Postępowanie wyjaśniające trwa nie dłużej niż 2 miesiące od dnia jego wszczęcia. W uzasadnionych przypadkach postępowanie wyjaśniające może zostać przedłużone na dalszy czas oznaczony, nie dłuższy jednak niż 2 miesiące.

5. Po zakończeniu postępowania wyjaśniającego wydaje się postanowienie o:

1) wszczęciu dochodzenia dyscyplinarnego albo

2) odmowie wszczęcia dochodzenia dyscyplinarnego.

6. Na postanowienie o odmowie wszczęcia dochodzenia dyscyplinarnego oraz na postanowienie o umorzeniu dochodzenia dyscyplinarnego osobie lub podmiotowi, który złożył zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przewinienia dyscyplinarnego, służy zażalenie.

Art. 152. Jeżeli dochodzenie dyscyplinarne dostarczyło podstaw do wniesienia wniosku o ukaranie, Krajowy Rzecznik Dyscyplinarny w terminie 14 dni od dnia zamknięcia dochodzenia dyscyplinarnego sporządza wniosek o ukaranie i wnosi go do Krajowego Sądu Dyscyplinarnego.

Art. 1152a

Art. 155. Przewodniczący Krajowego Sądu Dyscyplinarnego niezwłocznie po otrzymaniu wniosku o ukaranie wyznacza termin rozprawy i zawiadamia o nim obwinionego oraz jego obrońcę, oskarżyciela, pokrzywdzonego, inne strony postępowania i ich pełnomocników oraz Komisję Nadzoru Audytowego.

Art. 157. 1. Niestawiennictwo obwinionego lub jego obrońcy na rozprawę lub posiedzenie Krajowego Sądu Dyscyplinarnego lub wezwanie organu prowadzącego dochodzenie dyscyplinarne nie wstrzymuje rozpoznania sprawy lub przeprowadzenia czynności, chyba że należycie usprawiedliwią oni swoją nieobecność, jednocześnie wnosząc o odroczenie lub przerwanie rozprawy lub posiedzenia, lub nieprzeprowadzanie czynności przed organem prowadzącym dochodzenie dyscyplinarne, albo Krajowy Sąd Dyscyplinarny lub organ prowadzący dochodzenie dyscyplinarne z ważnych przyczyn uzna ich obecność za konieczną.

2. Za należyte usprawiedliwienie niestawiennictwa obwinionego lub jego obrońcy na rozprawę przed Krajowym Sądem Dyscyplinarnym lub wezwanie organu prowadzącego dochodzenie dyscyplinarne rozumie się wskazanie i uprawdopodobnienie wyjątkowych przyczyn, zaś w przypadku choroby, przedstawienie zaświadczenia lekarskiego potwierdzającego niemożność stawienia się na rozprawę przed Krajowym Sądem Dyscyplinarnym lub wezwanie organu prowadzącego dochodzenie dyscyplinarne.

3. Karę za nieusprawiedliwione niestawiennictwo, odmowę złożenia zeznań lub przyrzeczenia nakłada na świadka lub biegłego, na wniosek Krajowego Sądu Dyscyplinarnego lub organu prowadzącego dochodzenie dyscyplinarne, sąd rejonowy właściwy według miejsca zamieszkania świadka lub biegłego. Świadek lub biegły nie podlega karze, jeżeli nie był uprzedzony o skutkach niestawiennictwa, odmowy złożenia zeznań lub przyrzeczenia.

4. Przymusowe doprowadzenie świadka zarządza, na wniosek Krajowego Sądu Dyscyplinarnego lub organu prowadzącego dochodzenie dyscyplinarne, sąd rejonowy właściwy według miejsca zamieszkania świadka.

Art. 157a

Art. 157b

Art. 157c

Art. 159. 1. W postępowaniu dyscyplinarnym mogą zostać orzeczone następujące kary:

1) kara upomnienia;

2) kara pieniężna;

3) zakaz przeprowadzania badań;

4) zakaz wykonywania czynności rewizji finansowej;

5) zakaz wykonywania zawodu biegłego rewidenta;

6) zakaz pełnienia funkcji członka zarządu lub innego organu zarządzającego lub członka rady nadzorczej lub innego organu nadzorczego w firmach audytorskich lub jednostkach zainteresowania publicznego;

7) skreślenie z rejestru.

2. Orzekając karę, o której mowa w ust. 1 pkt 1, nakazuje się zaprzestanie określonego postępowania i powstrzymanie się od niego w przyszłości.

3. Orzekając jedną z kar, o których mowa w ust. 1, orzeka się również o nakazie podania do publicznej wiadomości imienia i nazwiska osoby fizycznej, na którą nałożono karę, wraz z numerem, pod którym osoba ta jest lub była wpisana do rejestru, chyba że podanie do publicznej wiadomości jej imienia i nazwiska będzie środkiem nieproporcjonalnym do popełnionego przewinienia dyscyplinarnego, będzie stanowiło zagrożenie dla stabilności rynków finansowych, zagrozi prowadzonemu postępowaniu karnemu lub wyrządzi niewspółmierną szkodę obwinionemu, pokrzywdzonemu, innym stronom postępowania dyscyplinarnego, firmie audytorskiej, w imieniu której biegły rewident świadczył swoje usługi, jednostce, dla której biegły rewident świadczył swoje usługi, lub organom, o których mowa w art. 148 ust. 2. Nie podlegają ujawnieniu dane podmiotu, dla którego wykonywane były czynności rewizji finansowej.

4. Obok kar, o których mowa w ust. 1, można orzec dodatkowo zakaz zajmowania stanowiska kontrolera jakości wykonania zlecenia lub pełnienia funkcji osoby odpowiedzialnej za system wewnętrznej kontroli jakości w firmie audytorskiej na okres od roku do 3 lat.

5. Karę, o której mowa w ust. 1 pkt 2, wymierza się do kwoty 250.000 zł.

6. Kary, o których mowa w ust. 1 pkt 3-6, orzeka się na okres od roku do 3 lat.

7. Kara, o której mowa w ust. 1 pkt 6, może zostać orzeczona samoistnie, jak również obok kar, o których mowa w ust. 1 pkt 1-5 i 7.

8. Jeżeli przewinienie dyscyplinarne związane było z badaniem ustawowym, orzekając karę, o której mowa w ust. 1, stwierdza się również, czy sprawozdanie z badania spełnia wymogi, o których mowa w art. 83, oraz art. 10 rozporządzenia nr 537/2014 - w przypadku badania jednostek zainteresowania publicznego.

Art. 160. Ustalając rodzaj i wymiar kary, bierze się pod uwagę w szczególności:

1) wagę przewinienia dyscyplinarnego i czas jego trwania;

2) stopień winy obwinionego;

3) sytuację finansową obwinionego, wyrażającą się w szczególności w wysokości rocznych dochodów obwinionego;

4) kwotę zysków osiągniętych lub strat unikniętych, w zakresie, w jakim można je ustalić;

5) stopień współpracy obwinionego z organami prowadzącymi postępowanie dyscyplinarne.

Art. 162. 1. W przypadku jednoczesnego ukarania za kilka przewinień dyscyplinarnych, wymierza się karę za poszczególne przewinienia, a następnie karę łączną.

2. Przy orzekaniu kary łącznej stosuje się następujące zasady:

1) kara upomnienia nie podlega łączeniu z karą pieniężną;

2) przy karach pieniężnych łączna kara pieniężna nie może przekraczać sumy tych kar i kwoty 250.000 zł ani nie może być niższa od najwyższej z orzeczonych kar pieniężnych;

3) kary zakazu:

a) przeprowadzania badań,

b) wykonywania czynności rewizji finansowej,

c) wykonywania zawodu biegłego rewidenta

- nie podlegają łączeniu z karami, o których mowa w art. 159 ust. 1 pkt 1 i 2.

3. Przy orzeczonych za kilka przewinień dyscyplinarnych karach rodzajowo różnych, o których mowa w ust. 2, i karze skreślenia z rejestru wymierza się karę łączną skreślenia z rejestru, a w przypadku orzeczonych równocześnie kar pieniężnych karę tę orzeka się na zasadach przewidzianych w ust. 2 pkt 2.

4. Kara zakazu pełnienia funkcji członka zarządu lub innego organu zarządzającego lub członka rady nadzorczej lub innego organu nadzorczego w firmach audytorskich lub jednostkach zainteresowania publicznego nie podlega łączeniu z karami, o których mowa w art. 159 ust. 1 pkt 1-5 i 7.

5. W przypadku gdy obwiniony popełnił dwa lub więcej przewinień dyscyplinarnych, zanim zapadło pierwsze, choćby nieprawomocne, orzeczenie co do któregokolwiek z nich, wydaje się orzeczenie łączne, o ile orzeczone kary podlegają łączeniu na zasadach przewidzianych w ust. 2-4.

6. Jeżeli jedna z podlegających łączeniu kar została orzeczona w sprawie, o której mowa w art. 172 ust. 1, sądem właściwym do wydania orzeczenia łącznego jest sąd, który jako ostatni wydał podlegające łączeniu orzeczenie skazujące w sprawie, o której mowa w art. 172 ust. 1.

Art. 163. 1. Uzasadnienie orzeczenia lub postanowienia kończącego postępowanie dyscyplinarne sporządza się z urzędu w terminie 14 dni od dnia wydania orzeczenia albo postanowienia.

2. Uzasadnienia nie sporządza się z urzędu w sprawach, w których uwzględniono wniosek oskarżyciela o wydanie orzeczenia i wymierzenie uzgodnionej z obwinionym kary bez przeprowadzenia rozprawy lub wniosek obwinionego o wydanie orzeczenia i wymierzenie mu określonej kary.

3. Orzeczenie oraz postanowienie kończące postępowanie dyscyplinarne doręcza się stronom oraz Komisji Nadzoru Audytowego wraz z uzasadnieniem, o ile zostało sporządzone.

Art. 164. 1. Od wydanego przez Krajowy Sąd Dyscyplinarny orzeczenia lub postanowienia kończącego postępowanie dyscyplinarne stronom przysługuje odwołanie, chyba że ustawa lub przepisy, o których mowa w art. 171 pkt 1, stanowią inaczej.

2. Komisja Nadzoru Audytowego może wnieść odwołanie od orzeczenia lub postanowienia kończącego postępowanie dyscyplinarne wydanego przez Krajowy Sąd Dyscyplinarny także wówczas, jeżeli nie przystąpiła do postępowania w charakterze strony. Wnosząc odwołanie, Komisja Nadzoru Audytowego przystępuje do postępowania dyscyplinarnego w charakterze strony.

3. Termin do wniesienia odwołania wynosi 30 dni od dnia doręczenia orzeczenia lub postanowienia wraz z uzasadnieniem.

4. Odwołanie podlega rozpoznaniu przez sąd apelacyjny właściwy ze względu na miejsce zamieszkania obwinionego.

5. Od orzeczenia sądu apelacyjnego kasacja nie przysługuje.

Art. 165. 1. Krajowy Sąd Dyscyplinarny niezwłocznie przesyła odpis prawomocnego orzeczenia lub postanowienia kończącego postępowanie dyscyplinarne Krajowej Radzie Biegłych Rewidentów oraz Komisji Nadzoru Audytowego.

2. Wykonanie kar orzeczonych w postępowaniu dyscyplinarnym należy do Prezesa Krajowej Rady Biegłych Rewidentów.

3. Odpis prawomocnego orzeczenia o nałożonej w postępowaniu dyscyplinarnym karze dołącza się do akt osobowych biegłego rewidenta oraz w aktach tych czyni się wzmiankę dotyczącą ukarania.

Art. 166. 1. Kary orzeczone w postępowaniu dyscyplinarnym ulegają zatarciu po upływie:

1) 5 lat od dnia, w którym orzeczenie nakładające karę upomnienia stało się prawomocne,

2) 5 lat od dnia, w którym kara pieniężna została wykonana,

3) 5 lat od końca okresu, w którym kary, o których mowa w art. 159 ust. 1 pkt 3-6 i ust. 4, obowiązywały,

4) 10 lat od dnia, w którym orzeczenie nakładające karę skreślenia z rejestru stało się prawomocne

- jeżeli w tym czasie biegły rewident nie został ukarany za popełnienie przewinienia dyscyplinarnego lub jeżeli nie zostało przeciwko niemu wszczęte postępowanie dyscyplinarne.

2. Z chwilą zatarcia, o którym mowa w ust. 1, Prezes Krajowej Rady Biegłych Rewidentów zarządza usunięcie z akt osobowych biegłego rewidenta wzmianki i dokumentów dotyczących ukarania.

Art. 167. 1. Wpływy z tytułu kar pieniężnych orzeczonych w postępowaniu dyscyplinarnym stanowią przychód Polskiej Izby Biegłych Rewidentów.

2. Prawomocne orzeczenie w zakresie kary pieniężnej oraz kosztów postępowania, w ramach którego orzeczona została ta kara, stanowi tytuł egzekucyjny w rozumieniu art. 777 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. z 2016 r. poz. 1822, z późn. zm.) i po nadaniu mu klauzuli wykonalności przez sąd podlega wykonaniu w drodze egzekucji prowadzonej w trybie tej ustawy.

3. W postępowaniu egzekucyjnym mającym na celu wyegzekwowanie należności, o których mowa w ust. 2, czynności przewidziane dla wierzyciela podejmuje Prezes Krajowej Rady Biegłych Rewidentów.

Art. 168. 1. Koszty postępowania dyscyplinarnego ponosi Polska Izba Biegłych Rewidentów.

2. W przypadku uznania biegłego rewidenta winnym popełnienia przewinienia dyscyplinarnego, kosztami postępowania dyscyplinarnego obciąża się tego biegłego rewidenta.

Art. 170. 1. Krajowa Rada Biegłych Rewidentów, po uprawomocnieniu się orzeczenia nakładającego karę, podaje do publicznej wiadomości, bez zbędnej zwłoki, publikując na stronie internetowej Polskiej Izby Biegłych Rewidentów, informację o popełnionym przez biegłego rewidenta przewinieniu dyscyplinarnym oraz orzeczonej za to przewinienie karze.

2. W przypadku orzeczenia na podstawie art. 159 ust. 3 o nakazie podania do publicznej wiadomości imienia i nazwiska osoby fizycznej, na którą nałożono karę, obok informacji, o której mowa w ust. 1, podaniu do publicznej wiadomości podlega również imię i nazwisko osoby fizycznej, na którą nałożono karę, wraz z numerem, pod którym osoba ta jest lub była wpisana do rejestru.

3. Informacje, o których mowa w ust. 1 i 2, są publikowane przez 5 lat, licząc od dnia, w którym orzeczenie nakładające karę stało się prawomocne.

4. Komisja Nadzoru Audytowego może na swojej stronie internetowej zamieścić informacje, o których mowa w ust. 1 i 2, lub odesłanie do tych informacji.

Art. 172. 1. Przepisy niniejszego oddziału stosuje się w sprawach przewinień dyscyplinarnych popełnionych przez biegłego rewidenta w związku z badaniem ustawowym jednostki zainteresowania publicznego.

2. W sprawach, o których mowa w ust. 1, postępowanie dyscyplinarne jest prowadzone wyłącznie przez organy i na zasadach, o których mowa w niniejszym oddziale.

3. Z uwzględnieniem przepisów niniejszego oddziału, w sprawach, o których mowa w ust. 1, przepisy:

1) art. 18 ust. 7 i 8, art. 139-142, art. 146 ust. 1 i 2, art. 147, art. 148 ust. 1 i 3-6, art. 149-151, art. 156 ust. 2, art. 158-160, art. 162, art. 163, art. 164 ust. 3-5, art. 165 ust. 3, art. 166 oraz art. 171 stosuje się;

2) art. 143, art. 144 ust. 1, art. 146 ust. 3, art. 154, art. 155, art. 156 ust. 1, art. 157, art. 161 oraz art. 165 ust. 1 stosuje się odpowiednio.

Art. 173. 1. W sprawach, o których mowa w art. 172 ust. 1, Komisja Nadzoru Audytowego:

1) prowadzi postępowanie wyjaśniające;

2) prowadzi dochodzenie dyscyplinarne;

3) jest oskarżycielem przed sądem.

2. Postępowanie przed sądem obejmuje postępowanie przed sądem, o którym mowa w art. 176, oraz postępowanie przed sądem rozpoznającym odwołanie od orzeczenia lub postanowienia wydanego przez sąd pierwszej instancji.

3. Sąd na rozprawie w pierwszej instancji orzeka w składzie jednego sędziego.

Art. 174. 1. Komisja Nadzoru Audytowego może upoważnić swojego członka lub pracownika ministerstwa finansów do podejmowania w imieniu Komisji Nadzoru Audytowego i ustalonym zakresie działań w toku dochodzenia dyscyplinarnego oraz reprezentowania Komisji Nadzoru Audytowego w postępowaniu przed sądem.

2. Upoważnienie nie może obejmować:

1) wszczęcia dochodzenia dyscyplinarnego;

2) odmowy wszczęcia dochodzenia dyscyplinarnego;

3) umorzenia dochodzenia dyscyplinarnego;

4) przedstawienia zarzutów biegłemu rewidentowi;

5) wniesienia do sądu wniosku o ukaranie;

6) cofnięcia wniosku o ukaranie;

7) cofnięcia odwołania.

Art. 176. Jeżeli dochodzenie dyscyplinarne dostarczyło podstaw do wniesienia wniosku o ukaranie, Komisja Nadzoru Audytowego, w terminie 30 dni od dnia zamknięcia dochodzenia dyscyplinarnego, sporządza wniosek o ukaranie i wnosi go do sądu okręgowego właściwego ze względu na miejsce zamieszkania obwinionego.

Art. 177. Środki, o których mowa w art. 157 ust. 3 i 4, stosuje sąd rozpoznający sprawę.

Art. 179. 1. Wpływ z tytułu kary pieniężnej orzeczonej w sprawie, o której mowa w art. 172 ust. 1, stanowi dochód budżetu państwa.

2. Prawomocne orzeczenie w zakresie kary pieniężnej oraz kosztów postępowania, w ramach którego została orzeczona ta kara, podlega egzekucji w trybie ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. W postępowaniu egzekucyjnym mającym na celu wyegzekwowanie należności z tytułu kary pieniężnej czynności przewidziane dla wierzyciela podejmuje Komisja Nadzoru Audytowego.

Art. 180. 1. Koszty postępowania w sprawie, o której mowa w art. 172 ust. 1, ponosi Komisja Nadzoru Audytowego.

2. W przypadku uznania biegłego rewidenta winnym popełnienia przewinienia dyscyplinarnego, kosztami postępowania dyscyplinarnego obciąża się biegłego rewidenta.

Art. 181. 1. Komisja Nadzoru Audytowego po uprawomocnieniu się orzeczenia nakładającego karę podaje do publicznej wiadomości, bez zbędnej zwłoki, publikując na swojej stronie internetowej, informację o popełnionym przez biegłego rewidenta przewinieniu dyscyplinarnym, o którym mowa w art. 172 ust. 1, oraz orzeczonej za to przewinienie karze.

2. W przypadku orzeczenia na podstawie art. 159 ust. 3 o nakazie podania do publicznej wiadomości imienia i nazwiska osoby fizycznej, na którą nałożono karę, obok informacji, o której mowa w ust. 1, podaniu do publicznej wiadomości podlega również imię i nazwisko osoby fizycznej, na którą nałożono karę, wraz z numerem, pod którym osoba ta jest lub była wpisana do rejestru.

3. Informacje, o których mowa w ust. 1 i 2, są publikowane przez 5 lat, licząc od dnia, w którym orzeczenie nakładające karę stało się prawomocne.

4. Krajowa Rada Biegłych Rewidentów może na swojej stronie internetowej zamieścić informacje, o których mowa w ust. 1 i 2, lub odesłanie do tych informacji.