Przepisy ogólne

Art. 1. Ustawa - Prawo o ustroju sądów administracyjnych wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r.

Art. 2. Ustawa - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r.

Art. 3. Traci moc ustawa z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym (Dz. U. nr 74, poz. 368 i nr 104, poz. 515, z 1997 r. nr 75, poz. 471, nr 106, poz. 679, nr 114, poz. 739 i nr 144, poz. 971, z 1998 r. nr 162, poz. 1126, z 1999 r. nr 75, poz. 853, z 2000 r. nr 2, poz. 5, nr 48, poz. 552, nr 60, poz. 704 i nr 91, poz. 1008, z 2001 r. nr 49, poz. 508 i 509, nr 98, poz. 1070 i nr 101, poz. 1113 oraz z 2002 r. nr 113, poz. 984 i nr 141, poz. 1177).

Zmiany w przepisach obowiązujących

Art. 4 - 84c. (pominięto)

Przepisy przejściowe, dostosowujące i końcowe

Art. 85. Z dniem 1 stycznia 2004 r. tworzy się w Warszawie i w miejscowościach, w których miały siedziby ośrodki zamiejscowe Naczelnego Sądu Administracyjnego, utworzone na podstawie dotychczasowych przepisów, wojewódzkie sądy administracyjne na podstawie ustawy, o której mowa w art. 1, oraz znosi się ośrodki zamiejscowe Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Art. 86. § 1. Prezes Naczelnego Sądu Administracyjnego powoła spośród sędziów tego Sądu pełnomocników do organizacji wojewódzkich sądów administracyjnych, zwanych dalej "pełnomocnikami".

§ 2. Do czasu powołania prezesów wojewódzkich sądów administracyjnych na podstawie ustawy, o której mowa w art. 1, pełnomocnikom powierza się także wykonywanie zadań należących do prezesów tych sądów.

Art. 87. § 1. Wojewódzkie sądy administracyjne utworzone w miejscowościach, w których miały siedziby ośrodki zamiejscowe Naczelnego Sądu Administracyjnego, utworzone na podstawie dotychczasowych przepisów, wstępują w stosunki prawne związane z nieruchomościami i lokalami zajmowanymi przez te ośrodki oraz przejmują pozostające w ich dyspozycji mienie i środki finansowe.

§ 2. Minister właściwy do spraw administracji publicznej, nie później niż na sześć miesięcy przed rozpoczęciem działalności przez wojewódzkie sądy administracyjne, odda w trwały zarząd nieruchomość na potrzeby Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie.

Art. 88. Krajowa Rada Sądownictwa, nie później niż na trzy miesiące przed rozpoczęciem działalności przez wojewódzkie sądy administracyjne, przedstawi Prezydentowi Rzeczypospolitej Polskiej wnioski o powołanie sędziów tych sądów, w liczbie ustalonej przez Prezesa Naczelnego Sądu Administracyjnego, spośród kandydatów mających kwalifikacje do zajmowania tych stanowisk, zgłoszonych przez Zgromadzenie Ogólne Sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego oraz Prezesa Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Art. 89. Do dnia 1 stycznia 2005 r. funkcje zgromadzeń ogólnych sędziów wojewódzkich sądów administracyjnych oraz kolegiów tych sądów pełni odpowiednio Zgromadzenie Ogólne Sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego i Kolegium Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Art. 90. § 1. Pełnomocnicy, nie później niż na trzy miesiące przed rozpoczęciem działalności przez wojewódzkie sądy administracyjne, zawiadomią w formie pisemnej pracowników administracyjnych, pomocniczych i obsługi, zatrudnionych w odpowiednich jednostkach organizacyjnych Naczelnego Sądu Administracyjnego, z zastrzeżeniem art. 92, o propozycji dalszego zatrudnienia na określonych stanowiskach w odpowiednich miejscowo wojewódzkich sądach administracyjnych oraz o wysokości wynagrodzenia.

§ 2. Pracownicy, którzy przyjmą propozycję dalszego zatrudnienia, o której mowa w § 1, stają się z dniem 1 stycznia 2004 r. pracownikami odpowiednich miejscowo wojewódzkich sądów administracyjnych.

§ 3. Jeżeli na nowym stanowisku wynagrodzenie pracownika jest niższe od pobieranego na poprzednio zajmowanym stanowisku, pracownikowi wypłaca się do dnia 30 czerwca 2004 r. wynagrodzenie w dotychczasowej wysokości.

Art. 91. § 1. Pracownik, o którym mowa w art. 90, w terminie jednego miesiąca od dnia zawiadomienia przez pełnomocnika o nowym stanowisku oraz wynagrodzeniu, może złożyć pisemne oświadczenie o odmowie dalszego zatrudnienia.

§ 2. Stosunek pracy z pracownikiem, który złożył oświadczenie o odmowie dalszego zatrudnienia, wygasa z upływem trzech miesięcy od dnia złożenia oświadczenia.

§ 3. Pracownikowi, o którym mowa w § 2, przysługuje odprawa pieniężna wypłacana na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania stosunków pracy z przyczyn dotyczących zakładów pracy.

Art. 92. § 1. Prezes Naczelnego Sądu Administracyjnego, nie później niż na trzy miesiące przed rozpoczęciem działalności przez wojewódzkie sądy administracyjne, zawiadomi w formie pisemnej pracowników administracyjnych, pomocniczych i obsługi zatrudnionych w Naczelnym Sądzie Administracyjnym o propozycji dalszego zatrudnienia w Naczelnym Sądzie Administracyjnym. W zawiadomieniu należy określić nowe stanowisko oraz wysokość wynagrodzenia.

§ 2. Do pracowników, o których mowa w § 1, którzy w terminie jednego miesiąca od dnia doręczenia zawiadomienia przyjęli propozycję dalszego zatrudnienia w Naczelnym Sądzie Administracyjnym, nie stosuje się przepisów art. 90 § 1 i 2 i art. 91.

Art. 93. Osoby powołane na stanowiska sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego na podstawie dotychczasowych przepisów pozostają sędziami Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Art. 94. § 1. W okresie trzech miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy, o której mowa w art. 1, sędzia Naczelnego Sądu Administracyjnego może być przeniesiony przez Prezesa Naczelnego Sądu Administracyjnego, po zasięgnięciu opinii Kolegium Naczelnego Sądu Administracyjnego, na stanowisko sędziego wojewódzkiego sądu administracyjnego do wojewódzkiego sądu administracyjnego w miejscowości, w której dotychczas pełnił służbę, z pozostawieniem mu prawa do wynagrodzenia i tytułu przysługującego sędziemu Naczelnego Sądu Administracyjnego. Za zgodą sędziego takie przeniesienie jest możliwe również na stanowisko sędziego wojewódzkiego sądu administracyjnego do wojewódzkiego sądu administracyjnego w miejscowości innej niż ta, w której sędzia dotychczas pełnił służbę.

§ 2. Sędzia Naczelnego Sądu Administracyjnego przeniesiony na stanowisko sędziego wojewódzkiego sądu administracyjnego do wojewódzkiego sądu administracyjnego, może być przeniesiony ponownie przez Prezesa Naczelnego Sądu Administracyjnego do Naczelnego Sądu Administracyjnego, za jego zgodą, po zasięgnięciu opinii Kolegium Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Art. 95. § 1. Do czasu powołania odpowiedniej liczby sędziów wojewódzkich sądów administracyjnych, nie dłużej jednak niż w okresie dwóch lat od dnia wejścia w życie ustawy, o której mowa w art. 1, Prezes Naczelnego Sądu Administracyjnego, po zasięgnięciu opinii Kolegium Naczelnego Sądu Administracyjnego, może delegować sędziego Naczelnego Sądu Administracyjnego do pełnienia obowiązków w wojewódzkim sądzie administracyjnym.

§ 2. Jeżeli sędzia Naczelnego Sądu Administracyjnego nie wyrazi zgody na delegowanie do wojewódzkiego sądu administracyjnego na okres dłuższy niż trzy miesiące w roku, może być przeniesiony przez Krajową Radę Sądownictwa, na wniosek Kolegium Naczelnego Sądu Administracyjnego, w stan spoczynku z uposażeniem w wysokości wynagrodzenia pobieranego na ostatnio zajmowanym stanowisku.

Art. 96. Pierwszego wyboru drugiego członka Krajowej Rady Sądownictwa spośród sędziów sądów administracyjnych dokona Zgromadzenie Ogólne Sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego po wygaśnięciu mandatu członka Krajowej Rady Sądownictwa wybranego przez zebranie przedstawicieli zgromadzeń ogólnych sędziów okręgu.

Art. 97. § 1. Sprawy, w których skargi zostały wniesione do Naczelnego Sądu Administracyjnego przed dniem 1 stycznia 2004 r. i postępowanie nie zostało zakończone, podlegają rozpoznaniu przez właściwe wojewódzkie sądy administracyjne na podstawie przepisów ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.

§ 2. W sprawach, o których mowa w § 1, stosuje się dotychczasowe przepisy o wpisie i innych kosztach sądowych.

Art. 98. W okresie dwóch lat od dnia wejścia w życie ustawy, o której mowa w art. 2, skargę wniesioną bezpośrednio do sądu administracyjnego, jeżeli wniesiona została w terminie określonym w art. 53 § 1 ustawy, o której mowa w art. 2, sąd administracyjny przekazuje organowi, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi, ze skutkiem określonym w art. 54 § 1 ustawy, o której mowa w art. 2.

Art. 99. Ocena prawna wyrażona w orzeczeniu Naczelnego Sądu Administracyjnego, wydanym przed dniem 1 stycznia 2004 r., z zastrzeżeniem art. 100, wiąże w sprawie wojewódzki sąd administracyjny oraz organ, którego działanie lub bezczynność były przedmiotem zaskarżenia.

Art. 100. Ocena prawna wyrażona w wydanych przed dniem 1 stycznia 2004 r. uchwałach Naczelnego Sądu Administracyjnego nie wiąże wojewódzkiego sądu administracyjnego rozpoznającego sprawę, o której mowa w art. 97 § 1.

Art. 101. W sprawach zakończonych prawomocnym orzeczeniem Naczelnego Sądu Administracyjnego przed dniem 1 stycznia 2004 r., w których nie upłynął termin do wniesienia rewizji nadzwyczajnej do Sądu Najwyższego, strona może, w terminie do dnia 31 marca 2004 r., wnieść skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego na podstawie przepisów ustawy, o której mowa w art. 2.

Art. 102. § 1. Sąd Najwyższy umorzy postępowanie w sprawach, w których wniesiono rewizje nadzwyczajne od orzeczeń Naczelnego Sądu Administracyjnego, nierozpoznane do dnia 1 stycznia 2004 r.

§ 2. W sprawach, o których mowa w § 1, strona może, w terminie 30 dni od dnia doręczenia postanowienia Sądu Najwyższego o umorzeniu postępowania, wnieść skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego na podstawie przepisów ustawy, o której mowa w art. 2.

Uwaga od redakcji:
Na podstawie wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 14.11.2007 r. (Dz. U. z 2007 r. nr 221, poz. 1650), z dniem 27.11.2007 r. art. 102 § 2 w zakresie, w jakim przepisy te uprawniają Naczelny Sąd Administracyjny - po rozpoznaniu skargi kasacyjnej organu podatkowego, wniesionej po umorzeniu postępowania przez Sąd Najwyższy, w której rewizję nadzwyczajną wniósł minister właściwy do spraw finansów - do uchylenia wyroku, który nie narusza rażąco prawa lub interesu Rzeczypospolitej Polskiej, zostały uznane za niezgodne z art. 2, art. 32 ust. 1, art. 45 ust. 1 i art. 236 ust. 2 zdanie drugie Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.

Art. 102a. W sprawach, w których wniosek o rozpoznanie sporu o właściwość między organem administracji publicznej a sądem nie został rozpoznany przez Kolegium Kompetencyjne przy Sądzie Najwyższym do dnia 1 stycznia 2004 r., Sąd Najwyższy umorzy postępowanie. Strona może ponownie wystąpić o rozpoznanie sprawy do właściwego sądu powszechnego albo organu administracji publicznej.

Art. 103. W sprawie o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym orzeczeniem Naczelnego Sądu Administracyjnego wydanym przed dniem 1 stycznia 2004 r. orzeka właściwy wojewódzki sąd administracyjny na podstawie przepisów ustawy, o której mowa w art. 2.

Art. 104. Naczelny Sąd Administracyjny umorzy nierozpoznane do dnia 1 stycznia 2004 r. postępowania prowadzone na podstawie art. 18 ust. 2 oraz art. 49 ust. 2 ustawy, o której mowa w art. 3.

Art. 105. Akta spraw zakończonych prawomocnym orzeczeniem Naczelnego Sądu Administracyjnego przed dniem 1 stycznia 2004 r. przechowuje się, zgodnie z właściwymi przepisami, w odpowiednich wojewódzkich sądach administracyjnych.

Art. 106. Ustawa wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2004 r., z wyjątkiem przepisów art. 8 pkt 1 i 2, art. 10 pkt 2 i 3, art. 84 pkt 1, art. 86 § 1, art. 87 § 2, art. 88, art. 90 § 1, art. 91 i art. 92, które wchodzą w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.