Na podstawie art. 82 pkt 1 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. nr 121, poz. 591, z 1997 r. nr 32, poz. 183, nr 43, poz. 272, nr 88, poz. 554, nr 118, poz. 754, nr 139, poz. 933 i 934, nr 140, poz. 939 i nr 141, poz. 945, z 1998 r. nr 60, poz. 382, nr 106, poz. 668, nr 107, poz. 669 i nr 155, poz. 1014, z 1999 r. nr 9, poz. 75 i nr 83, poz. 931, z 2000 r. nr 60, poz. 703, nr 94, poz. 1037 i nr 113, poz. 1186 oraz z 2001 r. nr 102, poz. 1117 i nr 111, poz. 1195) zarządza się, co następuje:

§ 1. 1. Przepisy rozporządzenia stosuje się do niektórych jednostek niebędących spółkami handlowymi, jeżeli nie prowadzą działalności gospodarczej, a w szczególności do:

1) stowarzyszeń,

2) (uchylony)

3) związków zawodowych,

4) organizacji pracodawców,

5) izb gospodarczych,

6) fundacji,

7) organizacji dobroczynności i opieki społecznej,

8) przedstawicielstw przedsiębiorców zagranicznych.

2. Przepisów rozporządzenia nie stosuje się do kościelnych osób prawnych nieprowadzących działalności gospodarczej. Kościelne osoby prawne prowadzą rachunkowość według zasad określonych przez wewnętrzne przepisy kościelne, dotyczące tych jednostek.

3. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:

1) ustawie o rachunkowości - rozumie się przez to ustawę z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości,

2) jednostce - rozumie się przez to jednostki wymienione w ust. 1, utworzone i prowadzące działalność na podstawie przepisów prawa polskiego, mające siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

3) działalności statutowej - rozumie się przez to działalność jednostki niemającą charakteru działalności gospodarczej, określoną przepisami prawa i jej statutem,

4) funduszu statutowym - rozumie się przez to fundusz podstawowy jednostki, tworzony na podstawie przepisów prawa i statutu jednostki, przeznaczony na finansowanie jej działalności statutowej.

§ 2. 1. Jednostki, o których mowa w § 1 ust. 1, prowadzą księgi rachunkowe, stosując odpowiednie przepisy ustawy o rachunkowości, z uwzględnieniem przepisów ust. 2-6.

2. Do przychodów jednostki zalicza się otrzymane środki pieniężne i inne aktywa finansowe ze źródeł określonych odrębnymi przepisami prawa i statutem, w tym otrzymane składki statutowe, nieodpłatnie otrzymane składniki majątku, a także kwoty należne ze sprzedaży składników majątku oraz przychody finansowe, dotacje i subwencje, a w przedstawicielstwach przedsiębiorców zagranicznych - także środki pieniężne otrzymane od przedsiębiorcy zagranicznego, z przeznaczeniem na sfinansowanie kosztów działalności przedstawicielstwa.

3. Do kosztów działalności jednostki zalicza się koszty związane z realizacją zadań statutowych - w tym także świadczenia określone statutem. Za koszty uważa się również koszty administracyjne jednostki, a w szczególności wynagrodzenia oraz ubezpieczenia społeczne i inne świadczenia na rzecz pracowników i innych osób, odpisy amortyzacyjne lub umorzeniowe środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, zużycie materiałów i energii, usługi obce oraz pozostałe koszty o charakterze administracyjnym.

4. Różnica pomiędzy przychodami a kosztami, o których mowa w ust. 2 i 3, ustalona w rachunku wyników, zwiększa - po zatwierdzeniu rocznego sprawozdania finansowego - odpowiednio przychody lub koszty w następnym roku obrotowym; różnicę dodatnią można zaliczyć na zwiększenie funduszu statutowego.

5. Jednostka może zrezygnować ze stosowania zasady ostrożności określonej w ustawie o rachunkowości.

6. Kierownik jednostki ustala i aktualizuje dokumentację opisującą w języku polskim przyjęte zasady (politykę) rachunkowości.

§ 3. 1. Jednostki, o których mowa w § 1 ust. 1, sporządzają roczne sprawozdanie finansowe na dzień kończący rok obrotowy oraz na każdy inny dzień bilansowy.

2. Sprawozdanie finansowe, o którym mowa w ust. 1, składa się z:

1) bilansu,

2) rachunku wyników,

3) informacji dodatkowej.

3. W bilansie wykazuje się stany aktywów i pasywów na dzień zamknięcia ksiąg rachunkowych poprzedniego i bieżącego roku obrotowego, podane w kolejności i w sposób określony w załączniku nr 1 do rozporządzenia.

4. W rachunku wyników wykazuje się oddzielnie przychody i koszty oraz zyski i straty za poprzedni i bieżący rok obrotowy, podane w kolejności i w sposób określony w załączniku nr 2 do rozporządzenia.

5. Pozycje bilansu oraz rachunku wyników mogą być wykazywane ze szczegółowością większą niż określona w załącznikach nr 1 i 2 do rozporządzenia, stosownie do potrzeb i wielkości jednostki.

6. Informacja dodatkowa powinna zawierać nieobjęte bilansem oraz rachunkiem wyników informacje i wyjaśnienia niezbędne do oceny gospodarki finansowej jednostki, a w szczególności:

1) objaśnienia stosowanych metod wyceny aktywów i pasywów oraz przyczyn ewentualnych ich zmian w stosunku do roku poprzedniego,

2) uzupełniające dane o aktywach i pasywach,

3) informacje o strukturze zrealizowanych przychodów ze wskazaniem ich źródeł, w tym przychodów określonych statutem,

4) informacje o strukturze kosztów stanowiących świadczenia pieniężne i niepieniężne określone statutem oraz o strukturze kosztów administracyjnych,

5) dane o źródłach zwiększenia i sposobie wykorzystania funduszu statutowego,

6) dane dotyczące udzielonych gwarancji, poręczeń i innych zobowiązań związanych z działalnością statutową,

7) informacje o tendencjach zmian w przychodach i kosztach oraz składnikach majątku i źródłach ich finansowania.

§ 4. Jeżeli jednostka podejmie działalność gospodarczą w ciągu roku obrotowego, wówczas z dniem podjęcia tej działalności stosuje przepisy ustawy o rachunkowości odnoszące się do jednostek prowadzących działalność gospodarczą.

§ 5. Traci moc rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 18 sierpnia 1998 r. w sprawie szczególnych zasad rachunkowości dla niektórych jednostek nie prowadzących działalności gospodarczej (Dz. U. nr 115, poz. 748 i z 2000 r. nr 66, poz. 794).

§ 6. Rozporządzenie ma zastosowanie po raz pierwszy do sprawozdań finansowych sporządzonych za rok obrotowy rozpoczynający się w 2002 r.

§ 7. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2002 r.