Art. 26. 1. Wysokość podatku dochodowego w formie karty podatkowej, z zastrzeżeniem art. 27 ust. 4, ustala się:
1) dla podatników prowadzących działalność gospodarczą określoną w art. 23 ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem tabeli "Usługi inne, gdzie indziej w załączniku niewymienione" i pkt 5-11 - według stawek miesięcznych określonych w tabeli;
2) dla podatników prowadzących działalność gospodarczą określoną w art. 23 ust. 1 pkt 1 w tabeli "Usługi inne, gdzie indziej w załączniku niewymienione", pkt 2-4 i ust. 1a - w granicach stawek miesięcznych określonych w tabeli, biorąc pod uwagę wszystkie okoliczności mające wpływ na rozmiary tej działalności.
2. W przypadkach, o których mowa w art. 25 ust. 5, wysokość podatku dochodowego w formie karty podatkowej ustala się według stawki określonej dla stanu zatrudnienia odpowiadającego łącznej liczbie wspólników i pracowników.
3. W przypadkach, o których mowa w art. 25 ust. 6 pkt 2 lit. e, wysokość podatku dochodowego w formie karty podatkowej ustala się według stawki bezpośrednio poprzedzającej stawkę określoną dla stanu zatrudnienia odpowiadającego łącznej liczbie wspólników i pracowników, z tym że stawka ta nie może być niższa od określonej dla działalności wykonywanej bez zatrudnienia pracowników.
4. Jeżeli podatnik we wniosku o zastosowanie opodatkowania w formie karty podatkowej zgłosił prowadzenie działalności wymienionej w art. 23 ust. 1 pkt 1 i ust. 1a w różnych zakresach lub różnych miejscowościach, dla których przewidziano różne wysokości stawek karty podatkowej, wysokość podatku dochodowego w formie karty podatkowej ustala się według stawki właściwej dla tego zakresu działalności i miejscowości, dla których przewidziana jest stawka najwyższa. Przepis ten ma odpowiednie zastosowanie do podatników prowadzących działalność usługową w zakresie handlu detalicznego oraz działalność gastronomiczną.
5. Liczbę mieszkańców miejscowości określonych w tabeli przyjmuje się według stanu na dzień 31 grudnia roku poprzedzającego rok podatkowy.