Art. 27b. 1. Obywatelowi Ukrainy, przebywającemu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, którego pobyt na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest uznawany za legalny na podstawie art. 2 ust. 1, opuszczającemu, po osiągnięciu pełnoletności, rodzinę zastępczą, rodzinny dom dziecka, placówkę opiekuńczo-wychowawczą lub regionalną placówkę opiekuńczo-terapeutyczną, o których mowa w ustawie z dnia 9 czerwca 2011 r. o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej, w przypadku gdy umieszczenie w pieczy zastępczej nastąpiło na podstawie orzeczenia sądu:
1) przyznaje się pomoc na kontynuowanie nauki;
2) udziela się pomocy w uzyskaniu zatrudnienia;
3) zapewnia się pomoc prawną i psychologiczną.
2. Do osób, o których mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio art. 38d-38f, art. 140 ust. 2 i 3, art. 143 ust. 1, 3 i 4, art. 144, art. 145 ust. 1, 2, 6, 8 i 9, art. 146-148, art. 151-153 oraz art. 191 ust. 1, 4a, 4b i 6 ustawy z dnia 9 czerwca 2011 r. o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej.
3. Pomoc na kontynuowanie nauki jest przyznawana osobie, o której mowa w ust. 1, która przebywała w pieczy zastępczej, o której mowa w dziale III ustawy z dnia 9 czerwca 2011 r. o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej, przez okres co najmniej roku oraz uczy się w ramach polskiego systemu oświaty lub szkolnictwa wyższego.
4. Do okresów pobytu w pieczy zastępczej, o których mowa w ust. 3, wlicza się również:
1) okresy pobytu w domu pomocy społecznej dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnych intelektualnie, domu dla matek z małoletnimi dziećmi i kobiet w ciąży oraz w okręgowym ośrodku wychowawczym, zakładzie poprawczym, schronisku dla nieletnich, specjalnym ośrodku szkolno-wychowawczym, specjalnym ośrodku wychowawczym, młodzieżowym ośrodku socjoterapii, zapewniającym całodobową opiekę, i młodzieżowym ośrodku wychowawczym, jeżeli orzeczenie sądu o umieszczeniu w pieczy zastępczej nie zostało uchylone;
2) okres pobytu osoby pełnoletniej w rodzinie zastępczej, rodzinnym domu dziecka, placówce opiekuńczo-wychowawczej, regionalnej placówce opiekuńczo-terapeutycznej, na zasadach określonych w ust. 1;
3) okres pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ukraińskiej instytucjonalnej pieczy zastępczej;
4) okres pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej pod opieką opiekuna tymczasowego, o którym mowa w art. 25, jeśli przed przybyciem na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej małoletni był umieszczony w rodzinnej formie pieczy zastępczej na terytorium Ukrainy i przybył do Rzeczypospolitej Polskiej z osobą sprawującą nad nim tę pieczę.
5. Opiekunem usamodzielnienia może być osoba tworząca rodzinę zastępczą, prowadząca rodzinny dom dziecka, koordynator rodzinnej pieczy zastępczej, pracownik socjalny powiatowego centrum pomocy rodzinie, osoba będąca w placówce opiekuńczo-wychowawczej albo regionalnej placówce opiekuńczo-terapeutycznej wychowawcą lub psychologiem, pracownik organizacji pozarządowej w rozumieniu ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie lub inna osoba wyznaczona przez tę organizację do pełnienia funkcji opiekuna usamodzielnienia, lub inna osoba wskazana przez osobę usamodzielnianą i zaakceptowana przez kierownika powiatowego centrum pomocy rodzinie powiatu właściwego ze względu na miejsce pobytu osoby, o której mowa w ust. 1.
6. Indywidualny program usamodzielnienia jest opracowywany przez osobę, o której mowa w ust. 1, wspólnie z opiekunem usamodzielnienia co najmniej na miesiąc przed osiągnięciem przez tę osobę pełnoletności, a następnie jest zatwierdzany przez kierownika powiatowego centrum pomocy rodzinie powiatu właściwego ze względu na miejsce pobytu osoby, o której mowa w ust. 1.
7. Kierownik powiatowego centrum pomocy rodzinie powiatu właściwego ze względu na miejsce pobytu osoby, o której mowa w ust. 1, informuje powiat właściwy ze względu na planowane miejsce osiedlenia się osoby, o której mowa w ust. 1, o zamiarze osiedlenia się tej osoby w miejscowości wskazanej w indywidualnym programie usamodzielnienia oraz przesyła mu kopię tego programu i informacje o opiekunie usamodzielnienia.
8. Zmiany indywidualnego programu usamodzielnienia wymagają zatwierdzenia przez kierownika powiatowego centrum pomocy rodzinie powiatu właściwego ze względu na miejsce pobytu osoby, o której mowa w ust. 1.
9. Po zakończeniu realizacji indywidualnego programu usamodzielnienia osoba usamodzielniana wraz z opiekunem usamodzielnienia i kierownikiem powiatowego centrum pomocy rodzinie powiatu właściwego ze względu na miejsce pobytu osoby, o której mowa w ust. 1, dokonują oceny końcowej procesu usamodzielnienia.