§ 24. 1. Z częstotliwością określoną w polityce rachunkowości stosowanej przez kasę, nie rzadziej niż raz na pół roku - na dzień kończący I półrocze oraz rok obrachunkowy, kasa ocenia, czy nie wystąpiły dowody trwałej utraty wartości składnika aktywów finansowych dostępnego do sprzedaży.
2. W przypadku wystąpienia dowodu, o którym mowa w ust. 1, kasa tworzy odpis aktualizujący w wysokości różnicy pomiędzy wartością bilansową a bieżącą wartością godziwą składnika aktywów finansowych.
3. Jeżeli zmniejszenie wartości godziwej składnika aktywów finansowych dostępnego do sprzedaży było ujmowane w funduszu z aktualizacji wyceny i występują dowody, o których mowa w ust. 1, to skumulowane straty ujęte w funduszu z aktualizacji wyceny ujmuje się w ciężar kosztów.
4. W sytuacji wystąpienia dowodu, o którym mowa w ust. 1, nienotowanego na aktywnym rynku instrumentu kapitałowego lub nienotowanego na aktywnym rynku dłużnego papieru wartościowego wysokość odpisu aktualizującego ustala się jako różnicę pomiędzy wartością bilansową składnika aktywów finansowych oraz wartością bieżącą oszacowanych przyszłych przepływów pieniężnych, zdyskontowanych przy zastosowaniu bieżącej rynkowej stopy zwrotu dla podobnych aktywów finansowych.
5. Odpisy aktualizujące wartość aktywów finansowych dostępnych do sprzedaży, których wartości godziwej nie można w sposób wiarygodny ustalić, nie podlegają odwróceniu w przypadku wzrostu ich wartości powyżej ceny nabycia.