Istniejące wersje czasowe art. 21
•
Tekst ujednolicony przez redakcję na dzień:
2009.01.01
•
2013.03.26 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2013 r. poz. 395
•
2015.07.01
zmieniony przez
•
2016.10.17 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2016 r. poz. 1713
•
2018.03.05 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2018 r. poz. 475
•
2019.06.17 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2019 r. poz. 1120
•
2020.04.24 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2020 r. poz. 729
•
2021.03.15 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2021 r. poz. 457
•
2022.05.26 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2022 r. poz. 1124
•
2024.07.02 Tekst jednolity
ujednolicony przez
Dz. U. z 2024 r. poz. 977
•Pokaż wszystkie w jednym oknie
Art. 21. § 1. W postępowaniu w sprawie o wykroczenia obwiniony musi mieć obrońcę przed sądem, jeżeli:
1) jest głuchy, niemy lub niewidomy;
2) zachodzi uzasadniona wątpliwość co do jego poczytalności.
§ 2. W wypadku, o którym mowa w § 1 pkt 2, obowiązek korzystania z pomocy obrońcy ustaje, jeżeli powołany biegły stwierdzi, że poczytalność obwinionego nie budzi wątpliwości, chyba że sąd postanowi inaczej.
§ 3. W wypadkach, o których mowa w § 1, udział obrońcy w rozprawie jest obowiązkowy, a w posiedzeniu, jeżeli ustawa tak stanowi.
§ 4. Jeżeli w wypadkach, o których mowa w § 1, obwiniony nie ma obrońcy z wyboru, wyznacza mu się obrońcę z urzędu.