Ustawa z dnia 10.09.1999 r. Kodeks karny skarbowy¹⁾

Art. 56d. § 1. Kto podaje nieprawdę lub zataja prawdę, składając:

1) oświadczenie lub informację, o których mowa w art. 41 ust. 4da, 15, 21 lub 25 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych lub w art. 26 ust. 1ab, 2ca, 7a lub 7g ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych,

2) oświadczenie co do zgodności z prawdą faktów przedstawionych we wniosku o zwrot podatku, o którym mowa w rozdziale 7b ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych lub w rozdziale 6a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, lub we wniosku o wydanie opinii o stosowaniu preferencji, o którym mowa w art. 41d ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych lub w art. 26b ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, oraz co do zgodności z oryginałem dokumentacji załączonej do tych wniosków,

podlega karze grzywny do 720 stawek dziennych.

§ 1a. Karze określonej w § 1 podlega także ten, kto wbrew obowiązkowi nie składa informacji, o których mowa w art. 41 ust. 4da ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych lub w art. 26 ust. 2ca ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, albo składa je po terminie.

§ 2. W wypadku mniejszej wagi, sprawca czynu zabronionego określonego w § 1 lub 1a podlega karze grzywny za wykroczenie skarbowe.