Ustawa z dnia 23.04.1964 r. Kodeks cywilny1)
o przepisie
art./§
pełną treść
widoczną część
powiązane
powiązane
Inne wypadki nabycia i utraty własności
Art. 179. (utracił moc)
Art. 180. Właściciel może wyzbyć się własności rzeczy ruchomej przez to, że w tym zamiarze rzecz porzuci.
Art. 181. Własność ruchomej rzeczy niczyjej nabywa się przez jej objęcie w posiadanie samoistne.
Art. 182. § 1. Rój pszczół staje się niczyim, jeżeli właściciel nie odszukał go przed upływem trzech dni od dnia wyrojenia. Właścicielowi wolno w pościgu za rojem wejść na cudzy grunt, powinien jednak naprawić wynikłą stąd szkodę.
§ 2. Jeżeli rój osiadł w cudzym ulu niezajętym, właściciel może domagać się wydania roju za zwrotem kosztów.
§ 3. Jeżeli rój osiadł w cudzym ulu zajętym, staje się on własnością tego, czyją własnością był rój, który się w ulu znajdował. Dotychczasowemu właścicielowi nie przysługuje w tym wypadku roszczenie z tytułu bezpodstawnego wzbogacenia.
Art. 183. § 1. Kto znalazł rzecz zgubioną, powinien niezwłocznie
zawiadomić o tym osobę uprawnioną do odbioru rzeczy. Jeżeli znalazca nie
wie, kto jest uprawniony do odbioru rzeczy, albo jeżeli nie zna miejsca
zamieszkania osoby uprawnionej, powinien niezwłocznie zawiadomić o
znalezieniu właściwy organ państwowy.
§ 2. Przepisy o rzeczach znalezionych stosuje się odpowiednio do rzeczy porzuconych bez zamiaru wyzbycia się własności, jak również do zwierząt, które zabłąkały się lub uciekły.
Art. 184. § 1. Pieniądze, papiery wartościowe, kosztowności oraz
rzeczy mające wartość naukową lub artystyczną znalazca powinien oddać
niezwłocznie na przechowanie właściwemu organowi państwowemu, inne zaś
rzeczy znalezione - tylko na żądanie tego organu.
§ 2. Jeżeli znalazca przechowuje rzecz u siebie, stosuje się odpowiednio przepisy o nieodpłatnym przechowaniu.
Art. 185. Rozporządzenie Rady Ministrów określi organy właściwe
do przechowywania rzeczy znalezionych i do poszukiwania osób uprawnionych
do ich odbioru, zasady przechowywania tych rzeczy oraz sposób poszukiwania
osób uprawnionych do odbioru.
Art. 186. Znalazca, który uczynił zadość swoim obowiązkom, może
żądać znaleźnego w wysokości jednej dziesiątej wartości rzeczy, jeżeli
zgłosił swe roszczenie najpóźniej w chwili wydania rzeczy osobie
uprawnionej do odbioru.
Art. 187. Pieniądze, papiery wartościowe, kosztowności oraz
rzeczy mające wartość naukową lub artystyczną, które nie zostaną przez
uprawnionego odebrane w ciągu roku od dnia wezwania go przez właściwy
organ, a w razie niemożności wezwania - w ciągu dwóch lat od ich
znalezienia, stają się własnością Skarbu Państwa. Inne rzeczy stają się po
upływie tych samych terminów własnością znalazcy, jeżeli uczynił on zadość
swoim obowiązkom; jeżeli rzeczy są przechowywane przez organ państwowy,
znalazca może je odebrać za zwrotem kosztów.
Art. 188. Przepisów artykułów poprzedzających nie stosuje się w
razie znalezienia rzeczy w budynku publicznym albo w innym budynku lub
pomieszczeniu otwartym dla publiczności ani w razie znalezienia rzeczy w
wagonie kolejowym, na statku lub innym środku transportu publicznego.
Znalazca obowiązany jest w tych wypadkach oddać rzecz zarządcy budynku lub
pomieszczenia albo właściwemu zarządcy środków transportu publicznego, a
ten postąpi z rzeczą zgodnie z właściwymi przepisami.
Art. 189. Jeżeli rzecz mająca znaczniejszą wartość materialną
albo wartość naukową lub artystyczną została znaleziona w takich
okolicznościach, że poszukiwanie właściciela byłoby oczywiście bezcelowe,
znalazca obowiązany jest oddać rzecz właściwemu organowi państwowemu.
Rzecz znaleziona staje się własnością Skarbu Państwa, a znalazcy należy
się odpowiednie wynagrodzenie.
Art. 190. Uprawniony do pobierania pożytków naturalnych rzeczy nabywa ich własność przez odłączenie ich od rzeczy.
Art. 191. Własność nieruchomości rozciąga się na rzecz ruchomą, która została połączona z nieruchomością w taki sposób, że stała się jej częścią składową.
Art. 192. § 1. Ten, kto wytworzył nową rzecz ruchomą z cudzych materiałów, staje się jej właścicielem, jeżeli wartość nakładu pracy jest większa od wartości materiałów.
§ 2. Jeżeli przetworzenie rzeczy było dokonane w złej wierze albo jeżeli wartość materiałów jest większa od wartości nakładu pracy, rzecz wytworzona staje się własnością właściciela materiałów.
Art. 193. § 1. Jeżeli rzeczy ruchome zostały połączone lub pomieszane w taki sposób, że przywrócenie stanu poprzedniego byłoby związane z nadmiernymi trudnościami lub kosztami, dotychczasowi właściciele stają się współwłaścicielami całości. Udziały we współwłasności oznacza się według stosunku wartości rzeczy połączonych lub pomieszanych.
§ 2. Jednakże gdy jedna z rzeczy połączonych ma wartość znacznie większą aniżeli pozostałe, rzeczy mniejszej wartości stają się jej częściami składowymi.
Art. 194. Przepisy o przetworzeniu, połączeniu i pomieszaniu nie uchybiają przepisom o obowiązku naprawienia szkody ani przepisom o bezpodstawnym wzbogaceniu.
PREMIUM