§ 7. Pomoc de minimis jest udzielana z zachowaniem warunków dotyczących kumulacji określonych w art. 5 rozporządzenia Komisji (UE) nr 1407/2013.

§ 8. Wartość dopuszczalnej pomocy de minimis udzielonej jednemu przedsiębiorcy określa się na podstawie art. 3 ust. 2-9 rozporządzenia Komisji (UE) nr 1407/2013.

§ 9. 1. Przedsiębiorca ubiegający się o pomoc de minimis składa wniosek o udzielenie pomocy do podmiotu udzielającego pomocy.

2. Do wniosku o udzielenie pomocy przedsiębiorca załącza:

1) kopie zaświadczeń o pomocy de minimis lub zaświadczeń o pomocy de minimis w rolnictwie, lub zaświadczeń o pomocy de minimis w rybołówstwie albo oświadczenie o wielkości takiej pomocy, albo oświadczenie o nieotrzymaniu takiej pomocy, o których mowa w art. 37 ust. 1 pkt 1 oraz ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 r. o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej;

2) informacje, o których mowa w art. 37 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 r. o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej.

§ 10. 1. Pomoc de minimis może być przeznaczona w szczególności na:

1) pokrycie kosztów uczestnictwa w szkoleniu przedsiębiorcy lub personelu przedsiębiorstwa delegowanego na szkolenie, zgodnie z zakresem określonym w art. 31 ust. 3 rozporządzenia Komisji (UE) nr 651/2014, z wyłączeniem szkoleń, których obowiązek przeprowadzenia wynika z przepisów prawa;

2) pokrycie kosztów doradztwa lub innych usług o charakterze doradczym lub szkoleniowym wspierających rozwój przedsiębiorcy;

3) subsydiowanie zatrudnienia pracowników znajdujących się w szczególnie niekorzystnej sytuacji, pracowników znajdujących się w bardzo niekorzystnej sytuacji, pracowników niepełnosprawnych lub innych kategorii pracowników, pod warunkiem że:

a) utworzone miejsce pracy stanowi wzrost netto liczby pracowników u danego przedsiębiorcy w porównaniu ze średnią z ostatnich 12 miesięcy, a w przypadku gdy utworzone miejsce pracy nie stanowi wzrostu netto liczby pracowników zatrudnionych u danego przedsiębiorcy, utworzone miejsce pracy zostało zwolnione w następstwie dobrowolnego rozwiązania stosunku pracy, przejścia na rentę z tytułu niezdolności do pracy, przejścia na emeryturę z tytułu osiągnięcia wieku emerytalnego, dobrowolnego zmniejszenia wymiaru czasu pracy lub rozwiązania stosunku pracy z powodu naruszenia przez pracownika obowiązków pracowniczych,

b) pracownik jest uprawniony do nieprzerwanego zatrudnienia przez okres co najmniej:

- odpowiadający minimalnemu okresowi czasu wynikającemu z odrębnych przepisów lub ze zbiorowych układów pracy - w przypadku pracownika znajdującego się w szczególnie niekorzystnej sytuacji, pracownika znajdującego się w bardzo niekorzystnej sytuacji i pracownika niepełnosprawnego,

- wskazany w umowie zawartej z pracodawcą - w przypadku innych kategorii pracowników

- a stosunek pracy zawarty z pracownikiem może zostać rozwiązany tylko w przypadku naruszenia przez pracownika obowiązków pracowniczych,

c) kosztem kwalifikowalnym są koszty wynagrodzenia pracownika, na które składają się wynagrodzenie brutto oraz opłacane od wynagrodzeń obowiązkowe składki na ubezpieczenia społeczne, ponoszone w okresie:

- 12 miesięcy - w przypadku pracownika znajdującego się w szczególnie niekorzystnej sytuacji,

- 24 miesięcy - w przypadku pracownika znajdującego się w bardzo niekorzystnej sytuacji,

- odpowiadającym minimalnemu okresowi czasu wynikającemu z odrębnych przepisów lub ze zbiorowych układów pracy - w przypadku pracownika niepełnosprawnego,

- 6 miesięcy - w przypadku innych kategorii pracowników;

4) doposażenie lub wyposażenie stanowiska pracy;

5) refundację dodatkowych kosztów związanych z zatrudnieniem pracowników niepełnosprawnych wskazanych w art. 34 ust. 2 lit. a-e rozporządzenia Komisji (UE) nr 651/2014;

6) zakup środków trwałych w ramach projektu;

7) bezzwrotną pomoc finansową na rozpoczęcie działalności gospodarczej;

8) tworzenie korzystnych warunków dla rozwoju przedsiębiorczości przy wykorzystaniu instrumentów finansowych, o których mowa w art. 37 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1303/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. ustanawiającego wspólne przepisy dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego, Funduszu Spójności, Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich oraz Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego oraz ustanawiającego przepisy ogólne dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego, Funduszu Spójności i Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego oraz uchylającego rozporządzenie Rady (WE) nr 1083/2006 (Dz. Urz. UE L 347 z 20.12.2013, str. 320, z późn. zm.).

2. Pomoc, o której mowa w ust. 1, może być udzielona na pokrycie do 100% kosztów kwalifikowalnych.

§ 11. 1. Wartość pomocy, o której mowa w § 10 ust. 1 pkt 8, udzielanej w formie pożyczek jest wyrażana za pomocą ekwiwalentu dotacji brutto, zgodnie z art. 4 ust. 3 rozporządzenia Komisji (UE) nr 1407/2013.

2. Wartość pomocy, o której mowa w § 10 ust. 1 pkt 8, udzielanej w formie gwarancji jest wyrażana za pomocą ekwiwalentu dotacji brutto, zgodnie z art. 4 ust. 6 rozporządzenia Komisji (UE) nr 1407/2013.

3. Wartość pomocy, o której mowa w § 10 ust. 1 pkt 8, udzielanej w formie pożyczek jest obliczana zgodnie z metodologią, o której mowa w § 4 pkt 5 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 11 sierpnia 2004 r. w sprawie szczegółowego sposobu obliczania wartości pomocy publicznej udzielanej w różnych formach (Dz. U. nr 194, poz. 1983, z 2006 r. nr 183, poz. 1355 oraz z 2009 r. nr 122, poz. 1008).